«جورجيا اوکيف» زندگي خود را وقف نقاشي کردن بخشي از زيبايي طبيعت کرد که شايد همه مردم قادر به ديدن آن زيبايي‌ها نيستند. در آثار هنري «اوکيف» جزئيات اجزاي طبيعت به ترکيب‌هاي انتزاعي تبديل مي‌شوند. او که در به کارگيري رنگ استاد بود، هنرمندي جسوري بود که با قواعد خودش زندگي کرد و چندين نسل را تحت تاثير قرار داد.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از ايسنا، «جورجيا اوکيف» در بيست و پنجم نوامبر سال ۱۸۸۷ ميلادي در ايالات متحده آمريکا متولد شد. او در سن ۱۸ سالگي تحصيل رشته هنر در مدرسه هنر موسسه شيکاگو را آغاز کرد.
«اوکيف» در حوالي ۱۹۱۰ ميلادي با روش‌هاي «آرتور ويزلي دو» آشنا شد که به جاي نمايش دقيق طبيعت، براي خلق آثار هنري از عناصر اصلي طراحي همچون، خطوط، رنگ و ترکيب استفاده مي‌کرد.
در نتيجه «اوکيف» اين جسارت را پيدا کرد که هنر انتراعي را تجربه کند و به سراغ سبک ويژه خود برود. سبک او تاثير بسيار زيادي در جنبش مدرنيست ايالات متحده آمريکا به جاي گذاشت.
«جورجيا اوکيف» در دوران اقامتش در نيويورک اين فرصت را داشت که از نمايشگاه هنرمندان پيشرويي همچون «پيکاسو»، «ماتيس» و «سزان» در گالري «۲۹۱» ديدن کند. «آلفرد اشتيگليتس» که يک فروشنده آثار هنري، عکاس و صاحب اين گالري بود بعد از گذشت چند سال به شخصيت پررنگي در زندگي شخصي و حرفه‌اي «اوکيف» تبديل شد.
«اختريان قرمز» اثر «جورجيا اوکيف» ۱۹۲۷
در سال ۱۹۱۶ «اشتيگليتس» تحت تاثير چند نقاشي «اوکيف» قرار گرفت. اين دو پس از ازدواج با يکديگر به نيويورک نقل مکان کردند و تا زمان درگذشت «اشتيگليتس» در سال ۱۹۴۶ با همديگر زندگي کردند.
«گل ختمي و پلومريا» اثر «جورجيا اوکيف» ۱۹۳۹
«اوکيف» نخستين‌بار در اواخر دهه ۲۰ ميلادي از «نيو مکزيکو» بازديد کرد و منظره صحراهاي اين مکان او را به شدت تحت تاثير قرار داد. او ۲۰ سال هر تابستان به «نيو مکزيکو» باز مي‌گشت. «اوکيف» در نهايت در سال ۱۹۴۹ به شهر «سانتافه» نقل مکان کرد و تا پايان عمرش در همان شهر باقي ماند.
«اوکيف» برخي از مشهورترين آثار هنري خود را با الهام از محوطه باير و نورگير اطراف خانه و کارگاه هنري‌اش خلق کرد. او کوه‌ها، رودخانه‌ها و جمجمه‌هاي حيوانات را در ترکيب‌بندي‌هايي از رنگ‌هاي سير و خطوط و عناصر اصلي به تصوير مي‌کشيد. اغلب آثار هنري که اين هنرمند در «نيو مکزيکو» خلق کرده است، نه تنها منظره‌هاي طبيعي بلکه سبک زندگي خاص اين منطقه را نيز به تصوير مي‌کشد.
«آسمان بالاي ابرها» اثر «جورجيا اوکيف» ۱۹۷۶ تا ۱۹۷۷
در دهه ۵۰ ميلادي بود که «اوکيف» سفر به سراسر جهان را آغاز کرد و نماهاي هوايي از هواپيماها به موضوع جديدي از آثار هنري او تبديل شد. نماهايي از آسمان، ابرها و افق الهام‌بخش او شد و «اوکيف» اغلب اين موضوعات را به سبک انتزاعي به تصوير کشيد.
«بدون عنوان»(شب شهر) اثر «جورجيا اوکيف»۱۹۷۰
«جورجيا اوکيف» از جمله هنرمنداني بود که در طول حيات به موفقيت و شهرت بزرگي دست پيدا کرد. موزه هنر مدرن نيويورک در سال ۱۹۴۶ نمايشگاه جامعي از آثار هنري او برگزار کرد. «اوکيف» نخستين زني بود که به چنين افتخاري دست پيدا کرده بود. او نه تنها براي آثار هنري که خلق مي‌کرد بله براي جسارت در سبک زندگي نيز تحسين مي‌شد. با اينکه او شخصا دوست نداشت يک فمينيست خطاب شود، اما بدون شک مسير را براي بسياري از زنان هنرمند نسل‌هاي بعد هموار کرد.
«جورجيا اوکيف» سال ۱۹۴۴
خانه و کارگاه نقاشي «اوکيف» پس از درگذشت او در سال ۱۹۸۶ ميلادي به «موزه جورجيا اوکيف» تبديل شد تا از ميراث او نگهداري و آثار هنري او معرفي شوند. علاوه بر اين با توجه به اينکه گاهي اوقات از او به عنوان «مادر مدرنيسم» در ايالات متحده آمريکا ياد مي‌شود، آثار هنري «اوکيف» را در مجموعه موزه‌هاي بزرگ سراسر جهان مي‌توان يافت.
«تاتوره» اثر «جورجيا اوکيف»
در سال ۲۰۱۴ تابلو نقاشي «تاتوره» اثر «جورجيا اوکيف» به قيمت ۴۴.۴ ميليون دلار در حراجي فروخته شده و همچنان گران‌ترين اثر هنري يک هنرمند زن محسوب مي‌شود.