رئيس انجمن هنرمندان مجسمه‌ساز ايران گفت: شهرداري‌ها يا نهادها با افراد نامناسبي همکاري مي‌کنند که نتيجه آن توليد سرديس‌هاي ضعيفي است که با واکنش‌هاي منفي مواجه مي‌شود.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از هنرآنلاين، سرديس‌ها بخشي از مجسمه‌هاي شهري هستند که براي يادبود شخصيت‌هاي تاثيرگذار يک کشور ساخته شده و در شهرها نصب مي‌شوند. با توجه به اينکه سرديس ارجاع مستقيمي به يک شخصيت شناخته شده دارد، حفظ شباهت و ويژگي‌هاي خاص آن شخصيت اهميت زيادي دارد. بااين‌حال گاه با سرديس‌هاي ضعيف و غيرحرفه‌اي مواجه مي‌شويم که نه تنها نمي‌توانند يادمان و بزرگداشتي براي يک شخصيت باشند، که اسباب شوخي و مضحکه را نيز فراهم مي‌کنند.
عباس مجيدي هنرمند مجسمه‌ساز و رئيس هيأت مديره انجمن هنرمندان مجسمه‌ساز ايران در گفت‌وگو با هنرآنلاين درباره اين موضوع گفت: مسئله مواجه شدن با سرديس‌هاي ضعيفي که در سطح شهرها نصب مي‌شوند هميشه وجود داشته و موضوع تازه‌اي نيست، اما امروزه به دليل اطلاع‌رساني بيشتر در فضاي مجازي اين اتفاقات بيشتر جلب‌توجه مي‌کند. ضمن اينکه بعضي از شخصيت‌ها آن قدر شناخته شده و مورد توجه هستند که ضعف در ساخت سرديس آنها بيشتر خبرساز مي‌شود.
مجيدي درباره دلايل رخ دادن چنين اتفاقاتي گفت: بسياري از آثاري که در سطح شهرها مي‌بينيم اصلاً توسط هنرمند مجسمه‌ساز ساخته نشده‌اند و يا ممکن است توانايي يک مجسمه‌ساز در حد ساخت اثر مورد نظر نبوده باشد. حتي ممکن است زمان کافي براي مطالعه و طراحي و ساخت اثر به هنرمند داده نشده باشد، زيرا بسياري از اين آثار جنبه نمايشي براي رونمايي در يک رويداد خاص را دارند و بايد در تاريخ مشخصي آماده شوند.
او با اشاره به اينکه سرديس‌هاي نامناسب بيشتر در شهرستان‌ها ديده‌شده‌اند گفت: آنچه خروجي کار نشان مي‌دهد اين است که هيچ نظارتي بر اين فعاليت‌ها وجود ندارد. شهرداري‌ها يا نهادها با افراد نامناسبي همکاري مي‌کنند که نتيجه آن توليد سرديس‌هايي است که با واکنش‌هاي منفي مواجه مي‌شود. اگر هر کسي چيزي بسازد و آن را در شهر نصب کنيم راه را به خطا رفته‌ايم. سياست‌گذاري نادرست، انتخاب نامناسب هنرمند يا دادن فرصت محدود به او عواملي هستند که باعث مي‌شوند با چنين آثاري در سطح شهرها مواجه شويم.
مجيدي ادامه داد: مقابله با اين اتفاقات نيازمند مديريت صحيح است. انجمن هنرمندان مجسمه‌ساز ايران بارها به صورت مکاتبه و در نشست‌هاي تخصصي به مسئولين اين موضوع را يادآور شده و زنگ خطر را به صدا درآورده است که بايد آثار هنري که در سطح شهر نصب مي‌شوند با تخصص و مشاوره کارشناسان اين هنر تهيه شوند. نصب آثار حجمي در سطح شهر معمولاً به عهده سازمان زيباسازي است، اما حتي اگر سازمان زيباسازي شهرها هم نظارتي بر اين کار داشته باشد باز نمي‌توان مطمئن بود که الزاماً کار با کيفيتي وارد شهر شود.
اين هنرمند افزود: انجمن مجسمه‌سازان از اعضايي تشکيل شده که تجربه و علم اين کار را دارند و حرف‌هاي زيادي در زمينه مجسمه‌هاي شهري دارند، اما در مراحل اوليه و آنجايي که بايد مشاوره‌هاي تخصصي با نهادي مانند انجمن هنرمندان مجسمه‌ساز انجام شود اين اتفاق رخ نمي‌دهد. در سفارش ساخت آثار شهري بايد شوراي سياست‌گذاري درستي وجود داشته باشد که فرصت مطالعاتي کافي به هنرمند بدهد. همچنين در مرحله انتخاب هنرمند نيز افرادي بايد انتخاب شوند که ماهر باشند.
مجيدي افزود: يکي از بخش‌هاي هنر شهري ساخت مجسمه مشاهير است و طبيعي است که هم انتظار مخاطب و هم رسالت هنرمند آن است که سرديس هم به جهت آناتومي و شباهت‌سازي و هم به جهت شخصيت‌پردازي نزديک به واقعيت باشد. هنرمند بايد شاخصه‌هاي علمي، ادبي، سياسي و وجوه خاص يک شخصيت را در چهره او بگنجاند و اين مسئله نياز به برنامه و مطالعه زياد دارد. اثري که قرار است بخشي از هويت شهر باشد و با مخاطب خود ارتباط برقرار کند، نياز به زمان کافي براي مطالعه، انتخاب متريال، اجرا و توجه به فضايي که مجسمه قرار است در آن نصب شود دارد، اما متأسفانه مي‌بينيم که به هيچ‌کدام از اين موارد توجه نمي‌شود. اين روند در واقع يک کار پژوهشي است و تنها درصورتي‌که همه اين مراحل طي شود مي‌توان گفت اثري به وجود آمده که در ارتباط با شهر است و مي‌تواند ارزش افزوده براي شهر بياورد و سواد بصري مخاطب را بالا ببرد.
رئيس هيأت مديره انجمن هنرمندان مجسمه‌ساز ايران افزود: طبق مصوبات قبلي بايد وزارت ارشاد ناظر ساخت و نصب مجسمه‌هاي شهري مي‌بود اما در حال حاضر نهادهاي برگزارکننده سمپوزيوم‌ها يا اجراي شهري، سازمان‌هاي زيباسازي شهرها هستند. آنها براي ساخت و نصب اين مجسمه‌ها تصميم مي‌گيرند و گاه مشاوره‌هايي نيز با متخصصين انجام مي‌دهند، اما انتظار ما خيلي بيشتر از اين است، زيرا بايد هم در مرحله سياست‌گذاري و هم در مراحل بعدي کارشناسي با نهاد تخصصي انجمن مجسمه‌سازان همکاري کنند. درعين‌حال بعضي از نهادها و سازمان‌ها نيز متناسب با نياز خودشان سفارشي براي ساخت سرديس‌ها مي‌دهند و در اين موارد احتمال مواجه‌شدن با آثار نامناسب بيشتر است.
او که سابقه ساخت سرديس افرادي مانند مهندس ميرميران، شهيد آويني، ملاصالح مازندراني، جميله شيخي و… را دارد، افزود: هنرمندان توانمند زيادي در کشور داريم اما بسياري از آنها به دليل اينکه کار جدي انجام نداده‌اند منزوي شده‌اند. دليل اينکه آنها نتوانسته‌اند در چنين فعاليت‌هاي حضور داشته باشند آن است که نهادهاي برگزارکننده سياست‌گذاري درستي ندارند و يا اگر هم بخواهند با اين هنرمندان همکاري کنند به آنها فرصت مطالعاتي نمي‌دهند و يا هزينه مناسبي در نظر نمي‌گيرند. همه اين مسائل باعث مي‌شود که شاهد آثار جدي و ارزشمند در اين زمينه نباشيم. اگرچه معمولاً در سمپوزيوم‌ها مجسمه‌هاي خوبي توليد مي‌شود اما اين کارها براي داشتن يک روند منسجم کافي نيست.