«کلود مونه» را بيشتر براي خلق مجموعه نقاشي‌هايي با موضوع پشته‌ها علف و نيلوفرهاي آبي مي‌شناسيم اما اين نقاش برجسته در دوران ابتدايي فعاليت هنري که داشت مجموعه‌اي قابل‌توجه با موضوع يکي از ايستگاه‌هاي قطار مشهور پاريس نيز خلق کرد.
«ايستگاه سن لازار، ورود قطار» ۱۸۷۷ اثر «کلود مونه»
به گزارش گالري آنلاين به نقل از ايسنا، پاريس در فاصله ۱۸۵۳ تا ۱۸۷۰ ميلادي توسط «ژرژ اوژن هوسمان» که بيشتر با نام «بارون هوسمان» شناخته مي‌شود، بازسازي و مدرن شد. اين بخشدار دپارتمان سن فرانسه توسط امپراتور ناپلئون سوم براي اجراي يک برنامه عظيم نوسازي شهري شامل بلوارها، پارک‌ها، جاده‌ها و ايستگاه‌هاي راه آهن جديد انتخاب شد. يکي از آن‌ها ايستگاه قطار «سن-لازار» بود که چندين بار به سوژه نقاشي‌هاي «کلود مونه» تبديل شد.
«کلود مونه» که در آن زمان نقاش شناخته شده‌اي نبود، از طريق اين ايستگاه قطار از «ارژانتوي»، روستايي خارج از پاريس که در آنجا با خانواده خود زندگي مي‌کرد، به پاريس رفت. «مونه» چند سال قبل از نمايش تابلو نقاشي معروف خود با عنوان «غروب خورشيد» در نخستين نمايشگاه امپرسيونيستي سال ۱۸۷۴ ميلادي، شگفت‌زده اين نماد مدرنيته و صنعتي شدن شده بود. در سال ۱۸۷۷ ميلادي او يک استوديو در نزديکي ايستگاه قطار «سن-لازار» اجاره کرد.
«مونه» هميشه مي‌خواست از او به عنوان نقاش جهان مدرن ياد شود. او چندين تابلو نقاشي براي به تصوير کشيدن تمام ابعاد اين ايستگاه قطار خلق کرد.
همه اين گروه از نقاشي‌ها مضامين مشابهي دارند؛ بازي نور، دود قطار، ابرهاي بخار و البته لوکوموتيو. در اين مجموعه نقاشي‌ها، مونه بين شش تا هشت مورد از آن‌ها را در سومين نمايشگاه امپرسيونيستي در سال ۱۸۷۷ به نمايش گذاشت، جايي که آن‌ها به برخي از بحث‌برانگيزترين نقاشي‌هاي نمايشگاه تبديل شدند.
«نماي داخلي ايستگاه سن لازار»۱۸۷۷ اثر «کلود مونه»
«مونه» با انتقادات شديدي مواجه شد که احتمالا به اين دليل بود که او لوکوموتيوها را به جاي اينکه به عنوان عناصر پس‌زمينه به تصوير بکشد به عنوان موضوعات اصلي به نمايش گذاشته بود.
«ورود قطار نرماندي، ايستگاه قطار سن لازار» ۱۸۷۷ اثر «کلود مونه»
در دهه ۱۸۷۰، امپرسيونيست‌هاي مهم ديگري همچون کايبوت، پيسارو، رنوار، دگا و حتي مانه نيز به راه‌آهن به عنوان موضوعي در نقاشي‌هاي خود از زندگي مدرن علاقه نشان داده بودند. به عنوان مثال، نقاشي «پلي به سمت اروپا» توسط «گوستاو کايبوت» نقاشي شد و در سومين نمايشگاه امپرسيونيست نيز ارائه شد.
«پلي به سمت اروپا» اثر «گوستاو کايبوت»
نقاشي‌هايي که «مونه» با موضوع ايستگاه قطار «سن-لازار» خلق کرد در کارنامه اين هنرمند بي‌نظيرند و اين مجموعه نقاشي‌ها يکي از مشهورترين مجموعه هايي به شمار مي‌روند که توسط اين هنرمند خلق شده‌اند.
«کلود مونه» يکي از پرآوازه‌ترين هنرمندان جهان است.اين هنرمند برجسته فرانسوي از جمله هنرمنداني بود که به وفور از محيط اطراف خانه‌اش به عنوان موضوعات تابلوهاي نقاشي‌اش استفاده مي‌کرد. «مونه» از طبيعت اطرافش براي خلق نقاشي‌هايي استفاده مي‌کرد که ديدگاه ما نسبت به رنگ‌ها و منظره‌ها را تغيير مي‌دهند.
«مونه» در «نرماندي» واقع در فرانسه بزرگ شد. او در همان مکان به عنوان نقاش منظره شناخته شد و در سال ۱۸۶۲ يعني در آغاز راه به عنوان نقاش حرفه‌اي، به تحصيل در رشته نقاشي در پاريس مشغول شد. او تصميم گرفت سبک نقاشي در فضاي باز را در پيش بگيرد و در نهايت در روستاي کوچک «ژيورني» واقع در فرانسه مستقر شد.
فضاي آرام اين مکان به «مونه» اين امکان را مي‌داد تا از طبيعت به بهترين شکل ديدن کند. «مونه» يکي از پيشگامان جنبش امپرسيونيسم فرانسوي بود. «مونه» در خانه‌اش واقع در «ژيورني» به مدت ۴۳ سال يعني از سال ۱۸۸۳ تا زماني که در سال ۱۹۲۶ درگذشت، زندگي کرد.
روش نقاشي در فضاي باز باعث شده بود «مونه» زمان زيادي را در باغش صرف کند. او از اين فضاي چشم‌نواز و سبز لذت مي‌برد. اين فضا به محل خلق برخي از مشهورترين نقاشي‌هاي او تبديل شد: مجموعه نيلوفرهاي آبي. اين مجموعه شامل ۲۵۰ تابلو نقاشي بزرگ رنگ روغن مي‌شود که اکنون در گالري‌هاي سراسر جهان نگهداري مي‌شوند.
آثار «مونه» مظهر جنبش محبوب «امپرسيونسيم» محسوب مي‌شوند. «امپرسيونيسم» در حوالي ۱۸۶۰ ميلادي در فضاي شهري و صنعتي پاريس شکل گرفت. نقاشان امپرسيونيست همچون «مونه» بر ثبت لحظات گذرا تمرکز داشتند. اين گروه از نقاشان تلاش مي‌کردند تغييرات نور و رنگ در ساعات و آب و هواي مختلف را به تصوير بکشند. هدف در حقيقت به تصوير کشيدن يک لحظه مشخص بود.