علی فرامرزی در حاشیه ششمین کارنمای پژوهشی مطرح کرد:


انجمن‌ها نهادهایی غیر دولتی‌ هستند و بر اساس این تفکر شکل گرفته‌اند، و باید بر اعضای خود متکی باشند

" انجمن با ورود در زمینه مبانی نظری می‌تواند پشتوانۀ خوبی برای هنرمندان این حوزه ایجاد کند و نیازهای آنها را در این خصوص مرتفع سازد. " این را علی فرامزری، ضمن تأکید بر لزوم و اهمیت برنامه ریزی های بلند مدت و هدفمند در انجمن های هنری بیان کرد. در ادامه خواننده گفتگوی این هنرمند و منتقد هنری با خبرنگار گالری آنلاین خواهید بود:

فرامرزی، برگزاری کارنماهای پژوهشی توسط انجمن را رویداد ضروری و مفید ارزیابی کرد و ادامه داد:

لازم است که هر چند وقت یکبار انجمن بتواند با اقدامات لازم نظارتی بر فعالیت اعضا داشته باشد و به نوعی خانه تکانی انجام دهد؛ بدین صورت که با برگزاری رویدادهایی از جمله نمایشگاه‌های مختلف و یا همین کارنماها متوجه شود که چه کسانی هنوز به انجام فعالیت هنری مشغول هستند و کدام دسته از اعضا فعالیت کمی دارند. همچنین، انجمن متوجه می‌شود که کیفیت کار اعضا در چه سطحی‌ست و میانگین سن آنها چقدر است. تفکیک صورت گرفته هم به نظر من به خاطر حجم بالای آثار از تعداد زیادی از اعضا بوده است.

اصولا از مشکلات انجمن‌ها می‌توان به نداشتن برنامه‌های بلند مدت اشاره کرد. برای همین قادر نیستند که فعالیت‌هایشان را در چهارچوب مشخصی پیش ببرند و در نتیجه در مقاطع زمانی مختلف با مشکلات مختلفی مواجه می‌شوند که نمی‌دانند راه حل آنها چه هست. بنابراین، دوستانی که باعث و بانی برگزاری این رویداد بوده‌اند، آن را از نیازهای ضروری انجمن شمرده‌اند؛ زیرا اگر انجمن بخواهد که کیفیت کارش را بالا ببرد احتیاج دارد تا آمار صحیحی از اعضای خود و میزان فعالیتشان در دست داشته باشد.

علاوه بر این، لازم است که چنین رویدادهایی برگزار شوند تا هنرمندان یکدیگر را ملاقات کنند، کار یکدیگر را ببینند و تعامل و همکاری خود را هر چه بیشتر افزایش دهند. اصلا فلسفۀ وجودی انجمن‌ها گرداوری اعضا است.

انجمن‌ها نهادهایی غیر دولتی‌اند و بر اساس این تفکر شکل گرفته‌اند که باید بر اعضای خود متکی باشند. برای تحقق این امر، باید مناسباتی را تدارک ببینند تا اعضای انجمن در آنها شرکت کرده و بتوانند روابط بیشتری با مسئولین و سایر اعضا بر قرار کنند.

فرامرزی معتقد است که در حال حاضر و مقطع کنونی، در حوزۀ هنرهای تجمسی نیاز به وجود نظریه‌پردازان و تولید نظریه‌های جدید بسیار احساس است، و توضیح میدهد:

انجمن با ورود به این حوزه و ساختن مبانی نظری می‌تواند پشتوانۀ خوبی برای هنرمندان این حوزه ایجاد کند و نیازهای آنها را در این زمینه مرتفع سازد. در غیر اینصورت، نقاشی ما در خودش دچار تکرار خواهد شد، تجارب ما به فرهنگ تبدیل نخواهند شد و کم کم در خودمان گم می‌شویم و درجا می‌زنیم. اگر دربارۀ این موضوع به طور جدی تصمیم‌گیری نشود، سرخورده و در بلندمدت دلسرد می‌شویم؛ و همین دلسردی‌ها به پویایی جامعۀ هنرهای تجسمی لطمۀ شدید وارد خواهند کرد.

وی معتقد است که لزومی ندارد انجمن وارد حوزۀ مسائل اقتصادی شود:

وضعیت اقتصادی در کل کشور خراب و تأثیر آن بر انجمن نیز مشهود است. با توجه به تعداد اعضا، ورود به حوزۀ اقتصادی کمکی به انجمن نخواهد کرد. حتی برخی از بده‌بستان هایی پیش خواهند آمد که درخور کلاس انجمن نخواهند بود؛ خصوصا در شرایطی که فضای اقتصادی حاکم بر کشور، فضای خوبی نیست و ضعیف است. در نتیجه ورود به این حوزه می‌تواند به شخصیت فرهنگی انجمن لطمه بزند و این طبیعت اقتصاد است. همچنین، چرخۀ اقتصادی موجود در حوزۀ هنرهای تجسمی، چرخۀ چشمگیری نیست. به نظر به جای اقتصاد، بهتر است که انجمن انرژی و توان خود را بر روی ارتقای کیفیت آثار بگذارد.


مطالب مرتبط با کارنماهای پژوهشی انجمن هنرمندان نقاش ایران:

logo-samandehi