گفتگوی خانم پترا، مدیر شبکۀ بین‌المللی موزه‌های صلح (INMP) در لاهۀ هلند و در حاشیه نمایشگاه بوی بادام با خبرنگار گالری آنلاین:

مدیر شبکۀ بین‌المللی موزه‌های صلح در ابتدا از اینکه به بازدید از نمایشگاه بوی بادام دعوت شده است ابراز خرسندی نمود و افزود:
در این نمایشگاه، هنرمندان ایرانی آثاری بسیار چشمگیر ارائه داده‌اند و شما از دیدن آنها خسته نمی‌شوید. مشکل سلاح‌های شیمیایی اینست که قابل دیدن نیستند. بوییده می‌شوند و می‌کُشند، ولی هرگز دیده نمی‌شوند. در نتیجه، حتی هنرمندان نیز برای به تصویر کشیدن آنها با چالش روبرو هستند. آنها قربانیان حادثه که دچار ترس و ناامیدی شده‌اند و رنج می‌کشند را به تصویر می‌کشند؛ اما مواد شیمیای را نمیتوان تصویر کرد.
به نظر من تلاش برای پیدا کردن راه‌حلی برای به تصویر کشیدن چنین موضوعی تلاشی بسیار بزرگ و شگفت‌انگیز است.
بسیاری از همکاران من در این نمایشگاه به نقاشی پسری علاقه داشتند که نمایشگر ناامیدی قربانیان جنگ است. او در گوشه‌ای نشسته است، گوش‌هایش را گرفته و چشمانش را بسته است؛ هواپیما و عروسک شکسته‌ای در مقابلش دارد. این صحنه بسیار دل آدم را می‌شکند.
همچنین، من از نقاشی سرباز کوچک در لباس ارتش که پشت سر او آسمان زرد رنگ به تصویر کشیده شده است بسیار لذت بردم. ما در هلند در OPCW روزی آزاد (an Open Day) داریم که شهروندان هلندی لباس‌های محافظتی‌ای که به طور معمول برای حفاظت انسان در مقابل سلاح‌های شیمیایی پوشیده می‌شوند را می‌پوشند. و در عین حال که نشانگر ناامیدی زیادی هستند، ولی همچنان امید خود را نیز از دست نداده‌اند. دیدنن این مراسم بسیار جالب و شگفت‌انگیز است.

ما دربارۀ جنگ و سلاح‌ها اطلاعاتی داریم و چیزهایی می‌دانیم ولیکن هنوز به آینده امیدواریم و توصیۀ شخصی من به هنرمندان اینست که لطفا به جنبه‌های مثبت نیز نگاه کنید. به درسی که از آنها می‌شود گرفت و امیدی که می‌توان به آینده داشت.