سیما باقرزاده از آثارش می گوید

گفتگو با هنرمند برگزیده فراخوان گالری خط سفید


سیما باقرزاده هنرمند برگزیده فراخوان گالری خط سفید در بخش نقاشی است، که دارای مدرک کارشناسی ارشد نقاشی می باشد.

در استیتمنت آثار این هنرمند آمده است:
همیشه در کودکی وقتی پدرم به خانه می امد، شکلاتی در دست داشت. آنها را می‌گرفتم و بیشتر از آنکه از خوردن محتویات درونی آن لذت ببرم ، ساعتها به جعبه ها و پوستهای زیبایی که باقی مانده بود نگاه میکردم و در سرزمین رویا با آنها همسفر میشدم...
هر کدامشان برای من گویی فردی خیالی میشد که من از هر آنچه در ذهنم بود با آنها سخن میگفتم.
اکنون آن کودکی گذشته است و من با انبوهی از جعبه ها و پوست های خالی شکلات در نقاشی هایم تنها مانده ام.

سیما باقرزاده در گفتگو با خبرنگار گالری آنلاین در رابطه با ایده و مفهوم آثار خود توضیح داد:

شکل گیری این ایده به دوران کودکی من برمیگردد. خاطره ای که مسیر جدیدی را برای نقاشی هایم رقم زد. در آن زمان، هرگاه پدرم به خانه می آمد در دستش جعبه ای شکلات داشت. جعبه های رنگی زیبایی که مرا بسیار مجذوب خود میکرد. برای من بیشتر از آن که محتویات درونی جعبه جذاب باشد، پوست ها و جعبه های خالی دلربایی میکرد. به یاد دارم که ساعت ها به شکلها و رنگشان نگاه میکردم و مجموعه ی بزرگی از پوست های شکلات را برای خود جمع کرده بودم. هر یک از آنها برایم شخصیت و هویت مستقلی داشت و در بازی های کودکیم نقش بسیار مهمی ایفا میکردند. سالها گذشت و تصمیم گرفتم آنها را با کشیدن بر روی بوم، زنده کنم و برای این بازنمایی از تکنیک کلاژ نیز استفاده کردم تا هر چه بیشتر به واقعیت نزدیک شوند. جعبه های خالی شکلات من هویت های مستقلی هستند که هر یک در دل خالی بودنشان، قصه ای از تنهایی را در کادری کوچک روایت میکنند.

باقرزاده درمورد دوره های کاری متعددی که تجربه کرده بیان کرد:

شروع فعالیت هنری من در حوزه نقاشی مربوط به هنرستان میباشد. در رشته ی گرافیک دیپلم خود را گرفته و در دانشگاه رشته ی نقاشی را ادامه دادم. در دوره ی چهار ساله ی دانشگاه، نقاشی را زیر نظر اساتیدی چون؛ دکتر حبیب الله صادقی، دکتر کاظم چلیپا، دکتر مرتضی اسدی و دکتر مرتضی افشاری، تجربه کردم. در ادامه در رشته ی پژوهش هنر در مقطع کارشناسی ارشد به کار پژوهش و تحقیق پرداختم و در کنار آن در کلاسهای آزاد اساتیدی چون، خانم معصومه مظفری و آقای کاوه تجربه کار نقاشی و طراحی را ادامه دادم.

وی در پاسخ به این سوال که آیا اثری که در این فراخوان ارسال نموده در ادامه مجموعه های قبلی اوست و آیا ممکن است در ادامه این مسیر آثارش از مفاهیم و عناصر دیگری شکل بگیرد، گفت:

این مجموعه به شکل مستقل از زمستان سال 96 شروع شده است و تا الان به 20 اثر رسیده و همچنان ادامه دارد. مسلما هر روندی در ابتدای مسیر خود از یک شکل و فرم خاصی تبعیت میکند و ممکن است در ادامه بنا به فراخور اتفاقات و رویداد های موجود در جامعه و زندگی شخصی خود هنرمند، مفاهیم و رویکردهای جدیدی به کار اضافه شود. من در این مجموعه با نگاه به خاطره ای از کودکی شروع به کار کردم و به مرور به مفاهیم دیگری در کارم دست پیدا کردم.

این هنرمند نقاش راهکار خود را در برخورد با گره های فکری و فرمی اینگونه بیان کرد:

همه ی هنرمندان به نوعی در مسیر کاریشان به گره های فکری و فرمی برخورد میکنند و من نیز از این قاعده مستثنا نبوده ام. لحظه هایی پیش آمده که با وجود تمام شدن کار احساس کرده ام عناصری در ترکیب کار اضافه هستند و به درستی در جای خود قرار نگرفته اند و یا هدف و بیانی را که به دنبال آن بوده ام در کار احساس نشده است. در بیشتر مواقع، آن نقاشی را کنار گذاشته ام و به مطالعه و دیدن آثاری که مرتبط به کارم میباشد پرداخته ام.

وی در ادامه در رابطه با تاثیرپذیری خود از هنرمند، نویسنده، شاعر یا فیلسوفی و یا دنبال کردن مکاتب فلسفی یا تفکر خاصی توضیح داد:

مسلما آثار ارزشمند زیادی وجود دارند که هر هنرمند در مسیر کاری خود با آنها مواجه میشود و تاثیراتی را به شکل مستقیم و غیر مستقیم از آنها میگیرد. بسیاری از آثار متعلق به هنرمندان معاصر کشور خودمان و آثاری مربوط به هنرمندان دیگر سرزمین ها است. برای من بیشتر مسائل سبکی مطرح بوده و تفکر فلسفی خاصی را دنیال نکرده ام. من به دنبال دغدغه ها و مسایلی هستم که در زندگی روزمره ی ما انسانها به شکل مشترک وجود دارد.

با انتخاب این موضوع سیما باقر زاده زا به نتایج و درکی در این زمینه رسانده که در پی انتقال آن به مخاطب بوده که توضیحان این هنرمند در رابطه با درک و نتایجش بدین گونه است:

شکلات یکی از خوراکی های بسیار لذت بخشی است که طعم ها و رنگهای متفاوتش ممکن است برای هر یک از ما خاطره ای را در ذهنمان زنده کند. برای من اما این جعبه ها و پوستهای شکلات شخصیتهای خیالی دوران کودکیم میباشند که در ذهنم همچنان زنده اند و سخن میگویند. آن سالها گذشته است و جعبه های من در کادری کوچک، و بی هیچ نشانی از برندی خاص، قصه ی تنهایی خود را بیان میکنند.

logo-samandehi