الگوریتمی برای بازتولید شاهکارهای تاریخ هنر


سرجریو آلبیاک (sergio albiac) با استفاده از الگوریتمی رمزی، نقاشی های رنگ روغن هلندی را دوباره خلق می کند.

به گزارش گالری آنلاین، سرجیو آلبیاک، به استفاده از الگوریتمهای رمزیِ کامپیوتری به عنوان ابزاری جهت تولید پرتره های انتزاعی و هنر بصری شهرت دارد. از آثارش می توان به «استارداست (stardust)» اشاره کرد که در آن از تصاویر برگرفته شده از تلسکوپ هابل استفاده کرده است، و همچنین در اثر دیگرش نیز به نام «من پرتره هستم (I am portraits)» از اطلاعات مبتنی بر اشخاص حقیقی یاری جسته است. هرچند آثار آلبیاک زادۀ فناوری های دیجیتالی کامپیوتریِ معاصر هستند، با این همه این هنرمند که در حال ایجاد متن الگوریتمی خلاق بر روی شاهکارهای رنگِ-روغن هلندی است، قصد دارد در آثار بعدی خود به سمت عصر طلایی نقاشی های رنگِ روغن متمایل شود.

آلبیاک در مجموعۀ آخر خود تحت عنوان «تو هیچ چیز نیاموختهای» می گوید: «آنها برای ستایش از نبوغ ما در زمینه علم و فناوری از تیرگی های زمان بیرون جُسته بودند. آنها که در گذشته ها ملکه و اشراف زاده بودند، حالا چیزی نبودند جز یکسری توهمات حاصل از فناوری های مُدِرن! گویا این آدم ها به تمایلی که ما مردمانِ این دوران به اشتباه گرفتن دانش با خِرَد داریم می خندند! چهره هایشان به مُضحکیِ قابلیت ما در تکرارِ اشتباهاتمان است.»

این مجموعه بازسازی شده از سرجیو آلبیاک، حاصل قاعده ایست به نام «شبکه مشارکتی مُوَلِد (generative adversarial network)». یک (GAN) فرایندیست متشکل از داده ها و فراگیریِ ماشین که از دو الگوریتم هوشِ مصنوعی بهره می گیرد: یک «مُوَلد»، که هدفش تولید دقیق تصویری از پیش موجود است، و یک «مُمَیز» که تعیین می کند کدام تصویر اصل است. مُمیز دو دسته اطلاعات دریافت می کند، یکی تصویر اصلی و «حقیقی»، و دیگری تصویر ایجاد شده توسط مولد. طی یک فرایند تکرار شونده مولد می آموزد چگونه همانند داده های حقیقی تصویر تولید کند تا ممیز دیگر نتواند بین این دو تصویر دریافتی تفاوت قایل شود.

logo-samandehi