نمایشگاه «طبیعت بی جان ۱+۱۲» از نگاه کوکیوریتور این مجموعه

"تلاش ما حفاظت و صیانت از مفهوم نمایشگاه بوده است." این‌ را رویا ارمکیان، کوکیوریتور نمایشگاه «طبیعت بی جان ۱+۱۲» ضمن تاکید بر اهمیت مفهوم این نمایشگاه گفت. در ادامه خواننده گفتگو با این هنرمند و عضو فعال کارگروه نمایشگاه های انجمن هنرمندان نقاش باشید.

ارمکیان در خصوص چگونگی شکل گیری ایده تا اجرای نمایشگاه اظهار داشت: زمانی كه پروپوزال کیوریتور نمایشگاه، عیسی جباری، توسط هیئت مدیره انجمن هنرمندان نقاش تایید شد از اول تیر ماه كار را شروع كردیم و حدودا سه ماه و نیم تمام كار شبانه‌روزی داشتیم. ابتدا اسامی هنرمندان متولدین دهه پنجاه انجمن هنرمندان نقاش لیست شدند؛ سپس آثار این هنرمندان توسط آقای جباری مورد بررسی قرار گرفتند و با افراد انتخاب شده تماس گرفته شد و برایشان توضیح داده شد كه مفهوم نمایشگاه به چه صورتی است.

در صورتی كه هنرمندی برای حضور در نمایشگاه موافقت می كرد پروپوزال برایش ارسال می شد. زمانی برای كار كردن هنرمندان در نظر گرفته شد تا با توجه به مفهوم نمایشگاه كار کرده و تصویر آثارشان را ارسال كنند، بعد از ارسال تصویر اثر و بازبینی آن توسط آقای جباری، كار انتخاب یا رد می شد.

وی در ادامه افزود: اما در این بین از هنرمندان خارج از انجمن هنرمندان نقاش ایران هم با توجه به مدیاهای متفاوت دعوت شد كه در این نمایشگاه شركت كنند.

این دستیار کیوریتور به موضوع نمایشگاه اشاره کرد و گفت: با توجه به اینکه نمایشگاه از زاویه نگاه افرادی است كه در آن دوره و زمان زندگی كرده‌اند، یاد آور خاطراتی است كه برای همه ما نوستالژی غم انگیز دوران توام با ترس، دلهره، امید و ناامیدی و .... است و اکنون این فضا در قالب فرم و فضا می بایست بیان شود و از این جهت موضوع برایم جذاب بود.

آنچه مفهوم این نمایشگاه برای من زنده کرد، رادیو، صدای آن، صدای آژیر و ترس و دلهره و ابهامی بود كه در آن سال ها در لحظه لحظه زندگی جا خوش كرده بود و همه وجود كودكان آن دوره را دربرگرفته بود. یاد و خاطراتی كه هیچ وقت فراموش شدنی نیست.

حال با توجه به آن خاطرات، لحظاتی كه برای متولدین دهه ٥٠ رقم خورده باید در قالب فرم و با این جمله كه "رادیو در گوش اشیا در سالهای ۵۷ تا ۶۷ چه می گوید" معنا پیدا کند.

این هنرمند در توضیح علت انتخاب رادیو به عنوان یک شیء محوری برای توضیح مفهوم نمایشگاه بیان کرد: رادیو بیان غیر مستقیم نوستالژی تمام كودكانی ست كه با ترس ها، امید و نا امیدی و با تمام آنچه كه می دیدند زندگی می كردند و به زندگی امیدوار بودند.

اینکه كودكی كنند، یا نكنند؟! بخندند یا بگریند ؟!

و حال هنرمند با رجعت به خاطرات آن دوران، لحظه لحظه زندگی را باید در قالب آن زمان ببیند. سال ها از آن ماجرا سپری شده تلنگری در ذهن آنها با این مفهوم ایجاد می شود كه دوباره تمام آن لحظات و تجربه ها را در قالب فرم و فضا نقاشی كنند و به تصویر بكشند.

وی استقبال از نمایشگاه را عالی ارزیابی کرد و بیان کرد: هم هنرمندان استقبال خولی كردند و هم گالری دارهایی كه تمایل داشتند كه این نمایشگاه مجددا در فضای گالری آنها به نمایش دربیاید.

همچنین آثار این نمایشگاه که در قالب نقاشی، عكس و حجم است برای فروش نیز ارائه شده اند.

ارمکیان در پایان به چیدمان آثار پرداخته و گفت: كارها بر اساس مرتبط بودن به هم به لحاظ فرم و فضا كنار هم قرار گرفتند. آثار دور از هم و با فاصله چیدمان شدند. انتخاب آثار هم بر اساس مرتبط بودن به كانسپت نمایشگاه صورت گرفت چه بسا آثاری كه بسیار قوی هم بودند اما با كانسپت نمایشگاه هیچ گونه ارتباطی نداشتند و به همین دلیل پذیرفته نشدند. مفهوم پروپوزال بسیار اهمیت داشت و تمام سعی ما بر حفظ و صیانت از مفهوم نمایشگاه بود.


علاقمندان جهت بازدید از آثار می توانند تا ۲۳ مهرماه همه روزه بجز شنبه ها از ساعت ١٣ الی ٢١ به گالری های استاد ممیز، زمستان، پاییز و استاد میرمیران خانه هنرمندان به نشانی خیابان طالقانی، موسوی شمالی، ضلع جنوبی باغ هنر مراجعه نمایند.

logo-samandehi