کتاب هنرمند پیشکسوت و معاصر، زنده یاد نیما پتگر روز گذشته ۲۴ اردیبهشت ماه ۹۷ در موزه هنرهای معاصر تهران با حضور خانواده پتگر، مانی پتگر، شهرزاد پتگر، مهرزاد پتگر، فرشته یمینی شریف و اساتید و هنرمندان پیشکسوت از جمله آیدین آغداشلو، محمد حسن حامدی، غلامرضا نامی، بهنام کامرانی، معصومه مظفری، منیژه صحی، هادی جمالی، محمدرضا فیروزه‌ای، علی محمد زارع، عباس مشهدی زاده، احسان آقایی، بهزاد شیشه گران و علی پتگر رونمایی شد.

به گزارش خبرنگار گالری آنلاین، مهرنوش علی مددی مجری برنامه در ابتدا با بیان خاطراتی از اولین دیدارش با نیما پتگر در آتلیه وی برنامه را آغاز کرد و در ادامه علی محمد زارع ، سرپرست موزه هنر های معاصر تهران به عنوان اولین سخنران به روی صحنه آمد و ضمن تشکر از حضور هنرمندان بر اهداف موزه در راستای حمایت و تقدیر از هنرمندان برجسته و پیشکسوت تاکید نمود.

سپس هنرمند و نویسنده پیشکسوت آیدین آغداشلو همراه با تشویق حضار به روی صحنه رفت و ضمن ابراز خرسندی از افتخار سخنرانی در این نشست از علاقه خود به نیما پتگر گفت و توضیح داد: برای اینکه بدانیم انسانی از کجا آمده, باید به بافتی که در آن رشد کرده نگاه کرد. نیماهم در خانواده‌ای هنرمندی زندگی کرد و آدمِ بیرونی نبود از درونِ عنصر آمده بود .

خانواده نیما پتگر آدم های درستی بودند و در این زمانه سخت درست ماندند. پدرش و عمویش نقاشان خوبی بودند و حلقه گمشده نقاشان امپرسیونیست را در آنها میتوان جستجو کرد.

همواره دغدغه های مردم گرایانه داشتند، نیما پس از سفر به ایتالیا کارش بسیار متحول شد و خودش راهش را پیدا کرد. همچون اغلب هم نسلانش معلمی هم کرد و معلم خوبی بود. نیما سر پر شوری داشت، جستجوگر بود و در عین حال سرش در خلوت خودش بود.

نیما همچون هر هنرمند شریف و پرکار دیگری جان خود را در نواخت های گوناگون شکل می داد.

در این کتاب به خوبی نواخت هایش فصل بندی شده، دوره چهره های بزرگ، ریشه ها، منظره ها، کوه ها و ... در هر دوره ای کار های متعددی حاصل داد، و در هر دوره قوس و کمانی را طی کرد.

از جایی شروع کرد و به اوج رسید و در اوج ایستاد، نوعی وهم و چالش در کارهایش است، کارهایش بسیار شخصی است.

در کارهایش هم معما مطرح میکند هم پاسخ آن را میدهد و این برای آدمی که اهل وهم است جا و مجال ایجاد میکند تا در آنها جست و جو کند.

دست قدر و قوی داشت، همیشه از هاشور هایش با قلم فلزی لذت می‌بردم. استادانه بود. طراح فوق العاده ای بود. طرح های قوی از خود برجای گذاشته بدون قصد قدرت نمایی، انتهای ذهنش به انگشتش می‌رسید .

به فکر رنگ و لعاب اضافه نبود. می‌توانست بسیار ساده کار کند. این آدم با آن ظاهر ملایم و ادب ذاتی همواره در چالش بازسازی جهان ذهنی اش بود که همین امر اسباب تشخص‌اش بود.

نقاش فوق العاده و تمام و کمالی بود، معنای وسیع و مفصلش در همین طرح های ساده اش خلاصه می‌شد. پیام و وسیله بیان جفت و بود.

نیما پتگر قطعاً یکی از مستعد ترین،کوشا ترین و درست ترین هنرمندانی است که در ۵۰ سال گذشته کارکرده بدون هیچ ادعا، تقلید و حقه بازی. او همواره خودِ خودش بود .

در جهانی که هیچ کس جای خودش نیست دو کار می شود کرد: یکی اینکه نیما را ندید و یکی اینکه دید و شیفته اش شد .

بهنام کامرانی : طراحی برایش به مثابه رسانه ی معاصر مطرح است

به گزارش خبرنگار گالری آنلاین، در ادامه برنامه موسیقی با نواختن آکاردئون توسط مهرداد مهدی برگزار شد و سخنران بعدی این رویداد دکتر بهنام کامرانی سخنان خود را با ایراد اشعاری در یاد نیما پتگر آغاز کرد و در ادامه افزود: صحبت از خانواده پتگر صحبت از اعتلای فرهنگ و دوام هنر است.

همانطور که آیدین عزیز اشاره کرد نیما از آن نقاشانی نبود که با آثارش فخر بفروشد اصولا نقاشدرون نگر همچین رسمی دارد.

شاید اگر درباره ی نمونه مشابه طرح های نیما در ایران بخواهیم بگوییم به مکتب اصفهان می رسیم. رنگ برای نیما برای نشانه گذاشتن استفاده می شود و معمولاً با یک رنگ پر قدرت نقاشی هایش را نشانه گذاری می کند.

وی ضمن تأکید بر جایگاه نیما در فرهنگ بصری معاصر ایران ادامه داد: خلاصگی لحن طراحی هایش به دلیل ایجازی است که نقاشی و طراحی های شرق دور را برایش به ارمغان می آورد. از هر طراحی اش می توان به اندازه یک نمایشگاه لذت برد، طراحی برایش به مثابه رسانه ی معاصر مطرح است.

کامرانی در رابطه با اهمیت چاپ کتاب آثار این هنرمند توضیح داد: اینکه ما مقداری احساس بی‌هویتی میکنیم به دلیل کمبود آرشیوهای ماست متأسفانه اگر کسی بخواهد به بسیاری از نقاشان ما مراجعه کند کتابی برایشان وجود ندارد.

از این رو انتشار این کتاب بسیار مهم است که میراث نیما را در اختیار تمام هنرمندان قرار میدهد. قطعاً این میراث تأثیر مثبت خواهد داشت چرا که خانواده پتگر شأن و استقلال هنرمند را نشان میدهند.

"خوشحالم که همواره دوستانمان کنارمان بودند و با هم زندگی کردیم، از تمام دوستان و آیدین عزیزم ممنونم که در کنارم بودید" این را همسر نیما پتگر فرشته یمینی شریف می‌گوید و ادامه می‌دهد همواره سعی کردم آنقدر که از دستم برمی‌آمد همراهی اش کنم و در کنارش باشم.

در ادامه فرشته یمینی شریف از دوستان و همراهانی که در طول روند اجرایی تهیه کتاب و آرشیو نیما پتگر همراه او بودند از جمله موزه هنر های معاصر، مجید ملانوروزی و علی محمد زارع ، رحیمی، گرافیست کتاب، مینو عالمی برای انتخاب آثار ، موسسه توسعه هنر های تجسمی، سیاهکارزاده، واحدی، شفیع پور ، افضلی از موسسه توسعه هنر های معاصر، موسوی از سازمان زیبا سازی شهرداری تهران، خانه هنرمندان، محمد حسن حامدی از مجله تندیس ، مهرنوش علی مددی ،هومن حسنی، فاطمه عبدلله زاده از وب‌سایت گالری آنلاین، مژگان قدوسی، صوتی، احسان آقایی ، مهدی شهسوار ، خانواده ، دوستان، شاگردان و میهمانان سپاسگزاری کرد.

یمینی شریف سخنان خود را با این ابیات ادامه داد:

من و انکار شراب این چه حکایت باشد

غالبا این قدرم عقل و کفایت باشد

من که شبها ره تقوا زده ام با دف و چنگ

ناگهان سر به ره آرم چه حکایت باشد

در اعماق این اقیانوس چه خبر بود که نیما آنجا سیر و سلوک میکرد؟

او ماهی بود و شبیه هیچ ماهی دیگری نبود و نه هیچ موجود آبزی دیگر .

گاهی به سطح می آمد و می‌شد در لحظه ای خاص او را دید.

سخت بود دیدنش، در اعماق به دنبال ریشه ها بود، به دنبال تاریخ چگونگی اسطوره شدن، افسانه ها و سرنوشت انسان، به دنبال ریشه های زخم ها بر اندام ها و چهره ها... فسیل تاج های فروریخته از من و منیّت.

در اعماق این اقیانوس چه خبر بود؟

از آن اعماق، از پس خزه ها و حباب ها، ماتی های جهان را میدید و نه اینکه فقط ببیند، مشاهده میکرد، شاهد بود . شهادتش را، شهادت نامه هایش را در طرح های مرکبی اش جستجو میکنیم، در لایه های بر هم نشسته و خش خورده رنگ هایی که بر بوم نقاشی می نشاند، علائمی حک میکرد، نشانه می گذاشت، یاد داشت هایی برای گشودن راز و رمز گمشده ریشه ها در ظلمات.

گمشدن کودکانه‌ی "بودن" ، تاباندن آفتاب بر ریشه ها، ریشه های طبیعت، فید شدن آفتاب به تاریکی و از تاریکی به آفتاب تا حجم بگیرد و مخلوقش از شب به روز، از درد و رنج و تنهایی انسان و تا لبخند فیکس زن زیبا در آستانه‌ی درگاهی .

ترحم هرگز برای او فضیلت نبود .

مسئولیت بودنش چگونه زیستنش و ارتباطش را با هستی و نیستی ، هستی هر آنچه "نیست" و نیستی هر آنچه "هست"را با مزه مزه کردن یک فنجان سر خالی از چای تازه دم و گوش سپردن به یک تکه اَدِجّو مزه مزه میکرد و آخرین جرعه را با پذیرفتن هر آنچه هست و نیست و امواج متصل بین این دو ، او را به بر خواستن وامی داشت .

سلامی دوباره به لحظه اکنون . و این همان و درست همان لحظه ای بود که او به سطح اقیانوس میرسید و اگر حواست بود می‌شد که او را ببینی، دیداری تازه شود . لحظه ای که شعف خورشید را به تمامی به زیر پوست خود می کشید.

لحظه ای که محصول طبیعت را به رخ می کشید.

روی یک کاغذ، روی یک بوم یا در بشقابی آراسته از رنگها ،طعم ها پیشکش مهمانها،

او مبارزی بود در اعماق ظلمت، آماده قیام او کودکی بود شاد و بشاش زیر نور آفتاب .

گرم بود، سرد بود

مهربان بود، تلخ بود،

دانه بود، دام بود .

در پایان، با حضور علی محمد زارع، آیدین آغداشلو، بهنام کامرانی، غلامرضا نامی، معصومه مظفری، عباس مشهدی زاده، محمدرضا فیروزه ای، محمد حسن حامدی، شیشه گران , هادی جمالی و فرشته یمینی شریف از کتاب آثار نیما پتگر رونمایی شد.

این رویداد با نمایش فیلم"کشف و شهود نقاش، نیما پتگر"ساخته هومن حسنی و تهیه‌کنندگی محمدحسن حامدی و نشریه تندیس پایان یافت.

کتاب گزیده‌ای از آثار نیما پتگر در۱۲۸صفحه و با طراحی و مدیریت مهدی رحیمی با قطع رحلی و جلد شومیز به دو زبان فارسی و انگلیسی به چاپ رسیده است. در این کتاب مقدمه‌ای از مجید ملانوروزی؛ مدیر کل دفتر هنرهای تجسمی و نقدهایی از آیدین آغداشلو (شب‌های پر از گفت وگوهای مدام)، شهروزمهاجر (شصت و هشت سال کارنامه نقاش) و جان کلادیو مکیارلا ؛ رییس روابط انجمن فرهنگی ایتالیا در تهران به چاپ رسیده است. همچنین در این کتاب۷۴اثر از آثار این هنرمند که بین سال های۱۳۴۲تا۱۳۹۴تولید شده ، به چاپ رسیده است.

نیما پتگر اول اسفند۱۳۲۵در تهران به دنیا آمد. این هنرمند یکی از اعضای خانواده هنرمند پتگر بود. عمویش جعفر پتگر نیز از نقاشان بنام همان دوران بود. پدر وی علی‌اصغر پتگر نیز نقاشی سرشناس بود. نیما پتگر۵فروردین۱۳۹۴در سن۶۸سالگی در تهران درگذشت.

اردیبهشت ماه سال۹۵نمایشگاهی با تمرکز بر مرور آثار و زندگی نیما پتگر، همراه با رونمایی از ماکت کتاب وی و نشست پژوهشی توسط زیباسازی شهرداری و مجله هنرهای تجسمی تندیس در خانه هنرمندان ایران برگزار شد.

تهیه و تنظیم؛ خبرنگار گالری آنلاین: مطهره علیزاده

عکاس گالری آنلاین: بهاره زالی