آنجا که مي‌ميرم

ايران درودي، نقاش سرشناس ايراني امروز جمعه هفتم آبان ۱۴۰۰ پس از چند ماه بيماري در تهران و در سن ۸۵ سالگي درگذشت.

عکس دوران دانشجويي ايران درودي در پاريس

او از پيشگامان نقاشي معاصر ايران و شش دهه قبل از معدود چهره‌هاي مرتبط و شناخته شده در جامعه هنري جهان بود.

آثار درودي:

تابلوي 'آنجا که مي‌ميرم'، اثر سال ۱۹۶۹

نقاشي پايداري ۱۹۸۷

در بيشتر تابلوهاي درودي ديوارهاي روستايي سرشکسته به چشم مي‌آيد. ديوارهايي که گويا فقط نقاش مي‌داند در پس و پشت آن چه چيزي قرار دارد.

ايران درودي در توضيح آن ديوارها به بي‌بي‌سي گفته است: "در زمان جنگ جهاني دوم من و خانواده‌ام در آلمان زندگي مي‌کرديم . يک سال پس از آغاز جنگ جهاني دوم ما همگي از طريق لهستان عازم ايران شديم و در روستايي در اطراف توس (مشهد) مستقر يا در واقع پنهان شديم. من و خواهرم فارسي بلد نبوديم و پشت خانه ما گورستاني بزرگ بود که تا مدت‌ها ما از آن بي‌خبر بوديم. حال و هواي آن روستا با مناظرش را هرگز فراموش نمي‌کنم و در اکثر کارهايم آن ديوارها وجود دارند. آن روستا الان در منطقه شانديز است."

نقاشي بلور طلوع، سال ۱۹۸۸ ميلادي

از درباره مرواريدهايي که در بسياري از تابلوهايش به جاي جوانه قرار دارند يا در اطراف موضوع نقاشي پخش و پلا هستند، گفته بود: "خواهري داشتم که بسيار دوستش داشتم و برايم عزيز بود. مرواريددوز قابلي بود. مرواريدها يادگارهاي او هستند در نقاشي‌هاي من. آگاهانه هم در کارهايم نيامدند، فقط يک روز ديدم بر تابلوهايم نشسته‌اند."

نقاشي تجليل از دلموت، سال ۱۹۷۶

او در باره گل‌هاي زيبايي که در تابلوهايش ديده مي‌شود، گفته: "آنها مردم هستند. گاه خودم و خانواده‌ام و گاه ديگرانند که به شکل گل متجلي مي‌شوند."

مرز سوختن – ۱۹۶۸- از وبسايت ايران درودي

رگ‌هاي زمين، رگ‌هاي ما – ۱۹۶۹ – از وبسايت ايران درودي

او نقاشي‌هايش را در ده‌ها نمايشگاه انفرادي در برخي از معتبرترين موزه‌هاي جهان نمايش داد. و آثارش ستايش بسياري از منتقدان و چهره‌هاي هنري را برانگخيت.

"رگ‌هاي زمين، رگ‌هاي ما" که با مضمون نفت ايران کشيده شده بود، در تيراژي وسيع در مطبوعات جهان منتشر شد.

سرزمين بيگانه، سال ۱۹۶۳ ميلادي

بي کرانگي؛ سال ۲۰۰۷ ميلادي

مروري بر ۸۵ سالي که گذشت

۱۱ شهريور ۱۳۱۵ در خراسان به‌دنيا آمد. پدرش خراساني بود و مادرش قفقازي‌تبار. خانواده پدري‌اش بازرگان بودند و مادرش به همراه خانواده بعد از انقلاب اکتبر و تشکيل کشور شوروي از قفقاز به ايران مهاجرت کرد.

خانم درودي گفته بود: "وقتي من به دنيا آمدن نامادري پدرم به مادرم گفت براي زاييدن اين بچه زشت، چرا اين همه درد؟ و اين در حافظه خانواده هميشه باقي ماند و من براي اين خيلي جنگيدم و تلاش و مبارزه من از اينجا شروع مي‌شود."

دوران دانشجويي در پاريس

در آغاز جنگ جهاني دوم، خانواده او در هامبورگ زندگي مي‌کردند. آنها با شروع جنگ به ايران بازگشتند و مدتي در مشهد زندگي کردند و بعد ساکن تهران شدند

دوران دانشجويي سال ۱۹۵۴

سال ۱۹۵۴ در دانشکده بوزار در پاريس به تحصيل مشغول شد و در سال‌هاي ۱۹۵۴ تا ۱۹۵۸ به يادگيري هنر در آموزشگاه‌ها و دانشکده‌هاي گوناگون از جمله مدرسه لوور پاريس، دانشکده سلطنتي بروکسل (ويتراي)، انستيتوي آر.سي. آي نيويورک (رشته تهيه و کارگرداني برنامه‌هاي تلويزيون) پرداخت

خانم درودي پس از پايان تحصيلات به ايران بازگشت و در ارديبهشت ۱۳۳۹ آثارش در تالار فرهنگ تهران به نمايش گذاشته شد.

ايران درودي و سالوادور دالي در پاريس در سال ۱۹۶۴ ميلادي

ايران درودي و آنتوني کوئين در نورنبرگ در سال ۱۹۹۶ ميلادي

با آندره مارلو در پاريس در سال ۱۹۷۱ ميلادي

با ديويد راکفلر، ثروتمند مشهور آمريکايي

پیمایش به بالا