نقاشي آبرنگ يکي از در دسترس‌ترين انواع نقاشي است. تقريبا همه ما يک بار در مقطعي از زندگي اين نوع نقاشي را تجربه کرده‌ايم. با اين وجود بسياري از مردم با تاريخچه غني اين سبک از نقاشي آشنا نيستند و برخي از مشهورترين هنرمندان هنر آبرنگ که نقش تاثيرگذاري در شکل‌گيري اين هنر داشتند نيز ناشناخته باقي مانده‌اند.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از ايسنا، هنر آبرنگ در قرون وسطي در تذهيب نسخه‌هاي خطي به محبوبيت رسيد. هنرمندان که براي خلق نقاشي‌هاي آبرنگ از رنگدانه‌هاي پررنگ استفاده مي‌کردند و صحنه‌هاي کوچک و طراحي‌هاي ظريف را در حاشيه کتاب‌هاي دست‌نويس خلق مي‌کردند.
اما اين رنسانس بود که نقاشي آبرنگ را در مرکز توجه قرار داد. در اين دوران هنر آبرنگ از تذهيب نسخه‌هاي خطي فراتر رفت و آثار هنري «آلبرشت دورر»، هنرمند آلماني راه يافت. او از آبرنگ براي طراحي‌ها يا نقاشي‌هاي غيررسمي استفاده مي‌کرد. نقاشي آبرنگ همچنين در بخشي از آموزش‌هاي اشراف‌زادگان گنجانده شد و در نهايت رواج پيدا کرد. آبرنگ به‌خصوص در انگلستان به عنوان روشي براي ثبت وقايع سفر مورد استفاده قرار مي‌گرفت. با اين حال به‌رغم شهرت هنر آبرنگ، اين سبک از نقاشي همچون رنگ روغن جدي گرفته نمي‌شد.
در قرن نوزدهم ميلادي، جايگاه هنر آبرنگ به يکباره ارتقاء پيدا کرد. در آن مقطع يک هيجان کلي در مورد اکتشاف در سراسر جهان وجود داشت و از تصاوير حيات وحش و طبيعت براي نشان دادن انتشارات علمي استفاده مي‌شد. «جان جيمز اودوبان» پرنده‌شناس و نقاش آمريکايي نمادي از دوران اوج اين جنبش است و او هنرمندي بود که از آبرنگ براي به تصوير کشيدن طراحي‌هاي واقع‌گرايانه پرندگان استفاده کرد. «پرندگان آمريکا» که کتاب مشهور اوست، ۲۵ گونه جديد را شناسايي کرده است.
در حالي که «اودوبان» رويکردي محدود و فني به کار خود داشت، ساير هنرمندان مشهور آبرنگ آنقدر دقيق نبودند. «جورجينا اوکيف» براي مثال از روان بودن آبرنگ براي خلق زمينه‌هاي زيباي نقاشي کمک گرفت. او هم همچون «ادوبان» از جهان طبيعت الهام گرفته بود، اما تعبير او از طبيعت کاملا متفاوت بود.
در ادامه با برخي از برجسته‌ترين هنرمندان هنر آبرنگ در طول تاريخ آشنا مي‌شويد:
«آلبرشت دورر» (۱۵۲۸-۱۴۷۱)
«دورر» هنرمند بسيار بااستعدادي بود. او همچنين برخي از نخستين نقاشي‌هاي آبرنگ اروپا را خلق کرد. آبرنگ‌هاي او طراحي‌هاي از منظره و طبيعت را شامل مي‌شوند که امروزه هنوز سالم باقي مانده‌اند.
«ويليام بليک» (۱۸۲۷-۱۷۵۷)
«بليک» يکي از بزرگ‌ترين شاعران انگليسي‌زبان محسوب مي‌شود، اما هنر او نيز قابل توجه است. او در دوران کودکي آبرنگ را فرا گرفت. «بليک» براي خلق آثار هنري‌اش، ابتدا طرحي را روي يک سطح صاف (مانند صفحه مسي) نقاشي مي‌کرد و سپس آن را روي کاغذ مي‌کشيد. سپس طرح‌ها به‌صورت جداگانه با جوهر و آبرنگ تکميل مي‌شدند تا هر تصوير در نوع خود بي‌نظير باشد.
«ويليام ترنر» (۱۸۵۱-۱۷۷۵)
«ترنر» نيز همچون «دورر» به جز آبرنگ در هنرهاي ديگري هم استعداد داشت. او که به شعر و تعليم علاقه‌مند بود، توجه به هنر را از سنين کودکي آغاز کرد. او از مهارت‌هاي خود در آبرنگ براي نمايش در نمايشگاه‌ها استفاده کرد و از اين طريق نخستين درآمد واقعي خود را بدست آورد. بعدها، «ترنر» از آبرنگ به عنوان راهي براي شرح وقايع سفرهاي خود استفاده کرد و اشتياق او به آن هرگز از بين نرفت. دهه آخر زندگي او با افزايش توليد نقاشي آبرنگ همراه بود.
«جان جيمز اودوبان» (۱۸۵۱-۱۷۸۵)
حدود ۹۰ سال پيش بود که «اودوبان» کتاب «پرندگان آمريکا» را تکميل کرد، اما از اين کتاب همچنان به عنوان يکي از مهم‌ترين کتاب‌هاي پرنده‌شناسي تاريخ ياد مي‌شود. تلاش «اودوبان» براي ثبت اطلاعات پرندگان به شروع سنت هنري خلق نقاشي‌هاي طبيعت‌گرايانه با کمک آبرنگ کمک کرد.
«اليزابت موري» (۱۸۸۲-۱۸۱۵)
«اليزابت موري» که يک هنرمند بريتانيايي است که نقاشي آبرنگ را از پدرش آموخت که او هم يک نقاش آبرنگ بود. اين دو با همديگر سفر کردند و «اليزابت» زمان قابل توجهي را در «رم»، «مراکش» و جزاير قناري سپري کرد. او در طول ۱۰ سال، علاوه بر پرتره، تابلوهاي نقاشي منظره در طول سفرهايش به آفريقاي شمالي نيز خلق کرد. ويژگي بارز نقاشي‌هايش، استفاده از رنگ‌هاي قهوه‌اي، بنفش، آبي، سياه، قرمز و طلايي به همراه سبز زيتوني براي ايجاد حال و هواي گرم بود.
«جيمز مک‌نيل ويسلر» (۱۹۰۳-۱۸۳۴)
در سال ۱۸۷۱ ميلادي، «جيمز مک‌نيل ويسلر» يکي از مشهورترين تابلوهاي نقاشي جهان را خلق کرد. اين نقاشي که به عنوان «مادر ويسلر» شناخته مي‌شود، بيش از ۱۵۰ سال است که بينندگان را با سادگي و ترکيب خاص، مبهوت کرده است. «ويسلر» علاوه بر خلق مجموعه قابل توجهي از تابلوهاي نقاشي رنگ روغن، نقاشي‌هاي آبرنگ هم خلق مي‌کرد. سبک بياني او کمک کرد تا نقاشي‌هايي با حال و هواي خاص از مناظر و دريا خلق کند که گاهي اوقات تصاوير کوچکي از انسان‌ها هم به آن اضافه مي‌شدند.
«توماس موران» (۱۹۲۶-۱۸۳۷)
«موران» بيشتر براي خلق منظره‌هاي آبرنگي و به ويژه منظره‌هاي «پارک ملي يلواستون» شناخته مي‌شود. در حقيقت، نقاشي‌هاي او از چشمه‌هاي آبگرم اين محوطه بود که به متقاعد کردن کنگره ايالات متحده آمريکا براي تاسيس پارک ملي يلواستون در سال ۱۸۹۲ کمک کرد.
«وينسلو هومر» (۱۹۱۰-۱۸۳۶)
«هومر» که يک هنرمند خودآموخته بود، رويکرد هنري خود را بر مبناي «در لحظه بودن» قرار داده بود. از نظر «هومر»، تماشاي منظره‌ها و نقاشي کردن آن‌ها به تماشاي عکس اولويت دارد. او تصاويري از اتفاقات روزانه و سفرهايش را با آبرنگ نقاشي مي‌کرد.
«جان سينگر سارجنت» (۱۹۲۵-۱۸۵۶)
«سارجنت» بيشتر براي نقاشي کردن پرتره شهرت دارد، اما نقاشي‌هاي آبرنگ او هم خيره‌کننده‌اند. همچون ساير هنرمندان، موضوع اغلب آبرنگ‌هاي او منظره و سفر بود.
«پاول کله» (۱۹۴۰-۱۸۷۹)
در سال ۱۹۱۱، «پل کله» به يک گروه هنري به نام «سوارکار آبي» ملحق شد. رنگ بخش مهمي از رويکرد زيبايي‌شناسي اين گروه محسوب مي‌شد. نقاشي‌هاي آبرنگ «کله» در حقيقت وسيله‌اي براي کاوش او در «دنياي رنگ» بودند. از نقاشي‌هاي آبرنگ «کله» همچنين مي‌توان به عنوان نمونه بارز زيبايي‌شناختي اکسپرسيونيسم ياد کرد.
«ادوارد هاپر» (۱۹۶۷-۱۸۸۲)
«هاپر» بيشتر براي خلق تابلوهاي نقاشي رنگ روغن همچون «شب‌زنده‌داران» شناخته مي‌شود، ولي او تجربه خلق نقاشي آبرنگ هم داشت. موضوع آبرنگ‌هاي «هاپر» با ساير هنرمندان تفاوتي نداشت. او منظره‌ها را نقاشي مي‌کرد.
«چارلز دموث» (۱۹۳۵-۱۸۸۳)
«دموث» از نظر هنري در دوران مدرنيسم به بلوغ رسيد و مواجه او با کوبيسم تاثير زيادي بر نقاشي‌هاي آبرنگ او ايجاد کرد. علاقه او به خطوط صاف و اشکال هندسي، او را به يکي از بنيانگذاران جنبش «راست‌خط‌کاري» تبديل کرد.
«جورجيا اوکيف» (۱۹۸۶-۱۸۸۷)
«جورجيا اوکيف» در اواخر دهه دوم زندگي خود کار آبرنگ را به عنوان روسي براي بازي با رنگ و ترکيب آغاز کرد. او آبرنگ‌ها را قبل از مجموعه تابلوهاي نقاشي رنگ روغن و مشهور با موضوع گل‌ها خلق کرده بود. در حقيقت مي‌توان گفت که تجربه نقاشي با آبرنگ به او کمک کرد تا سبک منحصربفرد خود را راحت‌تر بشناسد.
«رجينالد مارش» (۱۹۵۴-۱۸۹۸)
آثار هنري «مارش» به انعکاسي از شهر نيويورک تبديل شده‌اند. او در دهه ۳۰ و ۴۰ ميلادي زندگي روزمره اين شهر پرجمعيت را به تصوير مي‌کشيد. «مارش» با وجود چنين مهارت‌هاي مشاهده‌اي، فرد بسيار مناسبي براي روزنامه‌نگاري بود و در نهايت براي همکاري به «ديلي نيوز» پيوست.
«اندرو وايت» (۲۰۰۹-۱۹۱۷)
«اندرو وايت»، هنرمند آمريکايي و پسر «ان. سي. وايت»، تصويرگر مشهور بود. «اندرو» به لطف راهنمايي‌هاي پدرش از همان دوران کودکي در هنر آبرنگ مهارت پيدا کرد. او زماني که بيست ساله بود نخستين نمايشگاه انفرادي خود براي نقاشي‌هاي آبرنگ را برگزار کرد.