برخي از موزه‌هاي آمريکايي به دليل مشکلات مالي به فروش تابلوهاي نقاشي روي آورده‌اند، اما منتقدان معتقدند اين کار درحقيقت خيانت به ماموريت موزه‌ها براي حفظ آثار هنري براي عموم مردم است.
به گزارش گالري آنلاين، ايسنا به نقل از خبرگزاري فرانسه نوشت، موزه‌هاي ايالات متحده پيش‌تر فقط درصورتي اجازه داشتند اثري را بفروشند که آن اثر را با اثر هنري جديد جايگزين کنند اما در آوريل ۲۰۲۰ انجمن مديران موزه‌هاي هنر (AAMD) اين محدوديت را به مدت دو سال براي جبران خسارت‌هاي دوران کرونا لغو کرد.
در ماه سپتامبر، مسوولان موزه بروکلين که حتي پيش از همه‌گيري ويروس کرونا با مشکلات مالي دست و پنجه نرم مي‌کردند، ۱۲ اثر هنري از جمله يک اثر از «مونه» و دو اثر از «دوبوفه» نقاش‌هاي فرانسوي را با هدف به دست آوردن هزينه کافي براي نگهداري از مجموعه آثار اين موزه به فروش گذاشتند.
اوايل سال جاري نيز «مکس هالين» مدير موزه متروپوليتن اعلام کرد، پول حاصل از فروش آثار هنري صرف هزينه‌هاي نگهداري از مجموعه آثار موزه از جمله حقوق کارکنان موزه خواهد شد.
«هالين» که روند جديد فروش آثار هنري توسط موزه‌ها را موقتي مي‌داند و معتقد است موزه متروپوليتن در سال ۲۰۲۱ در مقايسه با سال‌هاي گذشته آثار بيشتري را به فروش نخواهد رساند، مي‌گويد: «دهه‌ها است که موزه‌هاي آمريکا مجموعه آثارشان را به فروش مي‌رسانند … ما نسبت به کاري که انجام مي‌دهيم آگاهي کامل داريم و به آن ايمان داريم؛ مي‌دانيم که اين کار به نفع مجموعه آثار موزه‌ها است و به پيشرفت آن کمک مي‌کند.»
با اين حال فروش آثار هنري با واکنش‌هاي متفاوتي همراه بوده است. براي مثال يکي از منتقدان فروش آثار هنري موزه هنر بالتيمور معتقد است تبديل شدن آثار هنري ديوارهاي موزه‌ها به يک سرمايه مالي مسئله نگران‌کننده‌اي است.
موزه هنر باليتمور اميدوار بود با به فروش رساندن سه اثر هنري مهم از جمله يکي از آثار «اندي وارهول» بتواند ۶۵ ميليون دلار پول جمع‌آوري کند. قرار بود با به فروش رساندن اين آثار بودجه کافي براي نگهداري از مجموعه آثار موزه و ايجاد برابري در مجموعه با خريداري آثار هنرمندان اقليت و زن فراهم شود. اما انتقادها سبب شد اين موزه برنامه فروش آثار را لغو کند و هزينه مورد نياز را از طريق اهدا پول داوطلبانه جبران کنند.
برخي از موزه‌ها با به فروش رساندن مهم‌ترين آثارشان مخالف هستند؛ چراکه معتقدند ماموريت آن‌ها نگهداري از آثار مهم است.
براي مثال موزه هنر متروپوليتن بيشتر آثاري را به فروش رساند که نسخه‌هاي متعددي از آن‌ها را داشت يا آثاري را که توسط يک هنرمند در يک دوره مشخص به تعداد زياد خلق شده بودند را به فروش رسانده است.
اما موسسات ديگري همچون موزه هنري اورستون در نيويورک بدون در نظر گرفتن شرايط يک اثر آن را به فروش گذاشتند. براي مثال اين موزه در ماه اکتبر يک نقاشي از «جکسون پولاک» را به قيمت ۱۲ ميليون دلار فروخت.
اين موزه از پول حاصل از فروش اين نقاشي براي ايجاد برابري نژادي و جنسيتي در مجموعه آثارش استفاده کرد اما با اين حال انتقادهايي متوجه اين موزه شد.
«تري تيشوت» از نويسندگان «وال استريت ژورنال» نوشت: «يک موزه هنر روحش را فروخت… اين موزه از هدف قابل احترام ايجاد برابري جنسيتي و نژادي در مجموعه آثارش به عنوان يک بهانه براي خيانت به اعتماد عمومي استفاده کرده است.»
با اين حال اضافه کردن آثار متعلق به هنرمندان اقليت‌ها پاسخي به تقاضايي است که بر اثر جنبش «جان سياه‌پوستان مهم است» به وجود آمده است. اما بسياري از کارشناسان معتقدند ايجاد برابري نژادي و جنسيتي در آثار يک مجموعه بدون جايگزين کردن آن‌ها هم امکان‌پذير است.
مدير موزه متروپوليتن که اکنون ايجاد برابري در مجموعه آثار موزه را از اولويت‌ها تعريف کرده است، مي‌گويد مسوولان موزه از مجموعه آثار کنوني براي رسيدن به اين اهداف استفاده نمي‌کنند و ترجيح مي‌دهند از بودجه‌هاي اهدايي براي اين کار استفاده کنند.
مدير موزه هنر بالتيمور نيز معتقد است، بايد درباره چارچوب بلندمدت تعيين شده توسط انجمن مديران موزه آمريکا تجديد نظر شود تا موزه‌ها در نهايت بتوانند به رسالتشان براي ايجاد برابري در مجموعه دست پيدا کنند.