کارگروه نمایشگاه های انجمن هنرمندان نقاش ایران، نمایشگاه طبیعت بی‌جان 1+12 را با محوریت موضوع زندگی در سالهای 57 الی 67 در خانه هنرمندان ایران به کیوریتوری عیسی جباری برگزار کرده است. به این مناسبت گفتگویی با مرجان ثابتی، هنرمند شرکت کننده در این نمایشگاه داشته ایم که در ادامه خواننده آن هستید:

مرجان ثابتی در گفتگو با خبرنگار گالری آنلاین با بیان اینکه موضوع این نمایشگاه از دغدغه های اصلی هنرمند بوده است افزود: چندین کار با این موضوع انجام داده است که این کار جهت نمایش در این مجموعه انتخاب شد.

این هنرمند در رابطه با مفهوم و فضای این مجموعه توضیح داد: ما متولد یک دهه خاص هستیم؛ نسل پنجاه و شصت، نسلی است که به هر حال درگیر جنگ بوده است. در موضوع این نمایشگاه راجع به ارتباط ما با اشیائی که در طول زمان برای ما معنا می گیرند صحبت شده است. اشیا از این جهت مهم هستند که یک تاریخ با خودشان دارند. عمر این اشیا ممکن است از من بیشتر باشد؛ ممکن است قبل از من بوده و بعد از من هم حضور داشته باشند، پس یک تاریخی دارند و طبیعتا این ها در این دوره زمانی خاص معنای بیشتری داشته اند.

"عمده ترین مسئله برای من درگیری نور و سایه است. یعنی حالتی که سایه روشن روی اشیا می‌افتد، صرفا برای من بازنماییه جنسیت این اشیا نیست." ثابتی با بیان این ویژگی در آثار خود توضیح داد: ممکن است برای من کنشی که نور و سایه دارد با هم بازی کند، فضا را برای من رقت انگیز تر کند و من آن درک و حس را میخواهم نمایش دهم. چیز چندانی مشخص نیست، علی رغم اینکه دارم عینیت را بیان میکنم، ولی سر و تهش مشخص نیست.

این مدرس هنر، شیوه شخصی مواجه‌اش با موضوع اثر را چنین شرح داد: من نمیتوانم هیچوقت به عنوان یک نقاش مفهوم مشخصی را در پرانتز بگذارم و بگویم که من این کار را انجام دادم و این مفهوم مشخص در پرانتز را به شما عرضه کردم. قضیه این است که من از طریق ناخوداگاهم با آن موضوع یک مواجهه ای دارم که تا یک مقطعی حتی نمیدانم آن مواجهه چه خواهد بود، ولی وقتی من به یک نوعی(چه عینی چه ذهنی) با این موضوع مواجه می شوم و آن را در یک کار می آورم درواقع گویا درون خود را شخم میزنم، درون خود را پیدا می کنم و وقتی این کار تمام شده و کنار گذاشته می شود این مواجهه هم به پایان می رسد.

تصویر اثر مرجان ثابتی در نمایشگاه طبیعت بی‌جان 1+12

وی ادامه می‌دهد: اینکه میشود بعد از تمام شدن کار به این مواجهه آگاهانه نگاه کرد یا نه؟ نیمی از آن می تواند به عهده مخاطبی باشد که کار من را می بیند و یک احساس مشترکی دارد.

این هنرمند در توصیف احساسات درونی خود گفت: « نظر من این است که وقتی به شیئی نگاه می کنم آن را به عنوان یک موضوع در کارهایم می آورم. برای من همیشه این موضوع صادق بوده. مثلا در طول جنگ هزاران هزار آدم کشته شد، خانه هایشان بمباران شد، خانواده افراد مردند، دوستانشان مردند، فرد خودش در نبرد تن به تن قرار گرفت و .... اما از این دوران چیزی که در چشم خودم به عینیت دیدم، این است که آدم ها در جنگ مردند ولی اشیا ماندند و آن اشیا تاریخی دارند و آن تاریخ دغدغه ذهنی من است. حالا ممکن است این دغدغه ذهنی در ذهن یک نقاش، ابستره بیان شود، فرم باشد، ممکن است سورئال بیان شود».

علاقمندان جهت بازدید از آثار می توانند تا ۲۳ مهرماه همه روزه بجز شنبه ها از ساعت ١٣ الی ٢١ به گالری های استاد ممیز، زمستان، پاییز و استاد میرمیران خانه هنرمندان به نشانی خیابان طالقانی، موسوی شمالی، ضلع جنوبی باغ هنر مراجعه نمایند.