مروری بر آثار هنرمند معاصر آلیسا مونک در موزه سان لوئیس اوبیسپو، کالیفرنیا برگزار شده است.

به گزارش گالری آنلاین، این نمایشگاه نقاشی هایی را گرد هم می آورد که از اوایل دهه دو هزار تا آثار خلق شده در طول همه گیری کرونا را در بر می گیرد. از طریق نقاشی هایی که رسا، شاداب و اغلب صمیمی هستند، مونک جوهر انسان بودن را از طریق آثاری که در مورد عشق، از دست دادن، و جستجوی همیشگی خود تأمل می کنند، منتقل می کند.

نقاشیهای این نمایشگاه پرتره‌هایی در مقیاس بزرگ از راهبان و نزدیکترین افراد به او هستند که در زمینه های آسیب پذیر یا صمیمی به تصویر کشیده شده اند. آثار Monks اغلب با ثبت عناصر تکه تکه شده از یک صحنه، یا لایه بندی فضاها و لحظات مختلف، بیننده را منحرف میکند و به تفکر درباره آسیب پذیری خود دعوت میکند. مونک از طریق استفاده از ضربه های قلم موی ضخیم و تمایل او به چرخاندن پس زمینه و پیش زمینه در کارش با استفاده از فیلترهای نیمه شفاف شیشه، وینیل، بخار، آب و یا شاخ و برگ بر روی فضاهای کم عمق، کشش سطحی را در کار خود ایجاد میکند که از تفسیر آسان موضوع خود اجتناب می کند.

اما ساپرستاین، سرپرست ارشد SLOMA، گفت: «نقاشی های آلیسا مونک چیزی بسیار ضروری را در مورد تجربه انسانی به تصویر می‌کشند که همه ما میتوانیم در سطوحی با آن ارتباط برقرار کنیم. من اولین بار در نوجوانی عاشق آثار مونک شدم و شیفتگی من به نقاشی او تنها با تکامل کار او در طول زمان بیشتر شد. ارائه نگاهی به گذشته از کار او در SLOMA به نظر یک تناسب طبیعی است، زیرا فکر می کنم مخاطبان هم از مهارت فنی نقاشی او شگفت زده می شوند و هم عمیقاً تحت تأثیر موضوع او قرار می گیرند. ما واقعاً احساس افتخار میکنیم که میتوانیم برای اولین بار چنین مجموعه بزرگ و گسترده ای از آثار او را با هم ارائه دهیم.»

مونک از اولین آثار خود نقاشی هایی خلق کرده که در عین حال طبیعت گرایانه، گویا و گریزان هستند. با آثاری مانند "Charade" (2010) بیننده با زنی روبه رو میشود که میتوانست به راحتی برای سطح مبارزه کند، همانطور که میتوانست لحظه ای با افکارش خلوت کند. اثر تنها با ارائه یک صحنه شکسته، بیننده را به فرافکنی و تأمل در تجربه خود و در انجام این کار برای یافتن همدلی با سوژه دعوت می کند. با آثار بعدی، مانند «همه چیز تحت کنترل است» (2021)، مونک از علاقه خود به چرخاندن پیش زمینه و پسزمینه برای ایجاد یک سطح مبهم و انتزاعی استفاده میکند و وحشت و عدم قطعیت همهگیری COVID-19 را از طریق یک چهره تنها که پشت سر ایستاده است، به تصویر میکشد. در آثار دیگر، مانند «طعمه» (2010) مونک بر اعتماد به نفس موضوع خود تأکید می کند، با نگاه بینندگان روبرو می شود و قدرت نقاش، بیننده و سوژه را به تصویر می کشد.

مونک در مورد کار خود گفته است: "قصد من این است که صمیمیت و آسیب پذیری تجربه انسانی خود را به رنگ منتقل کنم تا شخص دیگری با او ارتباط برقرار کند. نقاشی ها اشیایی هستند که شما باید با آنها در یک اتاق باشید تا انرژی سطح آنها را حس کنید. دوست دارم سطحم تا حد امکان صمیمی باشد، سطح نقاشی شده مانند فسیل باشد و هر حرکت و تصمیمی را ثبت کند.»