روایت محمد علی بنی اسدی از نمایشگاه "شهری که دوست دارم"

نمایشگاه نقاشی کودکان تهران به مناسبت هفته ملی کودک تحت عنوان شهری که دوست دارم در موسسه صبا برگزار شد. به این مناسبت گفتگویی با داور این رویداد داشته ایم که در ادامه خواننده آن هستید.

محمد علی بنی اسدی به عنوان داور نمایشگاه نقاشی شهری که دوست دارم در گفتگو با خبرنگار گالری آنلاین بیان کرد: مجموعه کارهای بچه ها را بسیار دوست داشتم و به دلایل شخصی نگاه تازه تری در داوری داشتم. من از سال ۵۳ تا ۵۹ در کتابخانه های کانون تدریس کردم، شهرهای مختلف رفتم و کارهای بچه ها را می‌شناسم. مجموعه ای که این بار دیدم برایم بسیار جذاب بود به این خاطر که خود من هم نقاش هستم و حضور شهر تهران در کارهای بچه ها نمود واقعی پیدا کرده است.

این استاد دانشگاه در ادامه بیان کرد: برای من جذاب است بچه ها درحال رو به رویی با پدیده های جدیدی هستند مثل دست فروش داخل مترو، مثلا در پارک های مختلف شرایط ویژه و گوناگونی وجود دارد یا حتی این برای من جذاب بود که بچه ها بین دو نماد تهران که در واقع میدان آزادی و برج میلاد است نمی‌دانستند کدام را انتخاب کنند. گاهی هر دو نماد را در مجموعه قرار دادند و این خطوط عجیب و غریبی که در کارهای بچه ها هست و صفحات را تقسیم میکند به نظرم می آید که در دوران قدیمی که من بابچه ها کار میکردم این همه خط و این همه برش های مختلف در صفحات کار بچه ها نبود که اکنون می‌بینم. شاید به این خاطر است که نوع شهر و در واقع چیدمان شهر تغییر کرده است.

وی ضمن اشاره به تفاوت های بافت شهری در مناطق مختلف تهران، افزود: دقیقا بچه ها به این نکته توجه داشتند. من که در منطقه شرق زندگی میکنم به منطقه غرب که می‌روم، می‌بینم مکانیزم و چیدمان خانه ها با هم متفاوت است. این درابطه با آنهایی که از غرب هم می ایند اینگونه است ولی میانه شهر در حال تغییر است و این برایم جالب است که بچه ها تا این حد با دقت می‌بینند. اکنون برای من به عنوان یک بیننده ای که نقاشی هم میکند این میتواند نشان گر این باشد که چگونه میشود معاصر بود.

بنی اسدی در پایان تاثیرات نمایش آثار کودکان را چنین برشمرد: پدر و مادر ها و بیننده ها در یک فضای اینگونه یاد می‌گیرند که چگونه با بچه هایشان برخورد کنند و اگر بزرگان شهر ببینند بچه ها چقدر با دقت نگاه میکنند شاید کمی مراقب حرکات و رفتارهای خود باشند.

logo-samandehi