حمید شانس اظهار کرد: برگزاری سمپوزیوم اتفاق خوبی است، اما باید به عواقب گریبانگیر فقر مجسمه‌سازی در حوزه‌های دیگر نیز توجه کرد، چون سمپوزیوم‌ها براساس نیازهای شهر تعریف نمی‌شوند، بلکه براساس کیفیت و ارائه‌ی فنی با متریالی معین هستند.

شهر ما برای نصب مجسمه، طراحی نشده است. متأسفانه تاکنون برای مدیریت عواطف عمومی شهرهای‌مان و زیباسازی آن‌ها کار جدی نکرده‌ایم و خیلی عقبیم. مسؤولان شهری باید بجنبند و به مباحث مدیریت عاطفی شهر توجه بیشتری نشان دهند، وگرنه شاهد روندی فرسایشی در این زمینه خواهیم بود.

پس از جنگ جهانی دوم هنرمندان جوامع اروپایی برای رسیدن به جایگاه هنری که مد نظر داشتند، تصمیم گرفتند در عرصه اجتماعی فعالیت کنند. تعدادی از این هنرمندان که جزو هنرمندان درجه یک و نامی نبودند، تصمیم گرفتند فعالیت‌های مجسمه‌سازی خود را به نمایش عمومی درآورند تا مردم آن‌ها را ببینند. در ادامه، تعدادی از هنرمندان درجه 2 و غیرآوانگارد که سفارش نمایشگاهی بالایی نداشتند، به شهرهای مختلف رفتند و به فعالیت هنری پرداختند.

برگزاری سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران با حسن نیت و تأثیر مطلوبی شروع شد. در کشور ما این رویداد با جدیت مسؤولان فرهنگی شهر و در ابعاد وسیع‌تر و به‌صورت بین‌المللی کار خود را آغاز کرد و چند دوره برگزار شد. اکنون نیز شاهد برگزاری سمپوزیوم‌های متعددی در شهرهای مختلف از جمله اصفهان، تبریز و مشهد هستیم.

در نتیجه می‌بینیم که حجم بالایی از فعالیت اجتماعی مجسمه‌سازی در سمپوزیوم‌ها شکل می‌گیرد و عملا به بخش‌های دیگر، خوراکی نمی‌رسد. البته این موضوع به اهداف سمپوزیوم و برگزارکنندگان آن ربطی ندارد و جایگاهی است که این رویداد در این سال‌ها داشته است.

هفتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران با دو متریال متفاوت سنگ و آهن در دو بخش اصلی و دانشجویی از یکم تا بیست‌وچهارم مهرماه برگزار می‌شود.

منبع : ایسنا