گالری آنلاین | اخبار | آسیب-شناسی-تصویرسازی-شهری-در-دومین-نشست-«تصویرگران-شهر»

دومین نشست «تصویرگران شهر» در هفته تصویرگری، روز چهارشنبه 10 آبان با حضور آقایان اردشیر میرمنگره، کیانوش غریب پور، علی هاشمی شهرکی، بهنام زنگی و سید محمود شعیبی برگزار شد.

عکس از روابط عمومی انجمن تصویرگران

به گزارش گالری آنلاین، میرمنگره، کیوریتور نمایشگاه تصویرشهر، در ابتدا اشاره کرد که نشست دوم تصویرگران شهری، در ادامه نشست اول به بررسی و نقد حضور آثار تصویرگران بر دیوارهای شهر تهران می پردازد. وی اظهار داشت، با برگزاری این نشست ها امید است تا پژوهشگران این حوزه قادر باشند باهم ارتباط بهتری بگیرند و پژوهش های کاربردی تری را ارائه دهند.

غریب پور، دبیر این دوره از رویداد هفته تصویرگری، با نگاه نقادانه وارد بحث شد. وی در ابتدا پیشینه ای در رابطه با تصویرسازی شهری ارائه داد و در این راستا به آثار خانم گلمحمدی در دهه 70 اشاره کرد.

غریب پور گفت: « من در سال 1392 در هیات مدیره تصویرگران شهر بودم. دو رویکرد کلی را جهت انتخاب فضای جدید برای تصویرگران، ارائه دادم: 1- فضاهای کوچکی برای به نمایش گذاشتن آثار تصویرگران، دلخواه آن‌ها نیست، 2- دیوارهایی داریم که بلااستفاده است و برای به روایت کشیدن تصاویری همسو با فرهنگ مردم مناسب است».

وی گفت از سال 1394 لحن جدید تصویرگرانه ای وارد فضای شهر تهران شد. دیوارهای بزرگتری به هنرمندان اختصاص یافت، ولی گویا این باعث شد تا در برخی نقاط مهار تصویر بر دیوار از دست هنرمند خارج شود.

وی در ادامه اظهار داشت، که ظرفیت کارهای تصویرسازی در فضاهای کوچک بود؛ وقتی دیوارهای بزرگ در اختیار آن ها قرار گرفت، تصاویر خود را Resize کرده و در آن فضا پیاده کردند بدون اینکه به امکانات فضا توجه کنند.

دبیر این دوره از رویداد هفته تصویرگری بیان کرد: اگر وضع با همین روند جلو برود بزودی شاهد شکایات مردم و مخاطب به سازمان های مرتبط خواهیم بود.

در ادامه سید محمود شعیبی از هنرمندان بنام این حوزه در ابتدای صحبت خویش به نحوه بهم پیوستن شاخه نقاشی دیواری با تصویرگری پرداخت و چگونگی توسعه هنر تصویرسازی شهری را یادآور شد.

شعیبی گفت: در فضای شهری به تسامح بیشتری نیاز داریم. به جای چوب زدن نقاشی دیواری باید ادبیات آن را حمایت کرده و به دانشجویان بیاموزیم. امکانات مکان و فضا چندان مهم نیست بلکه هنرمند در تصویرسازی شهری به مخاطب القا می کند که تمام اشیای بصری را حذف کن و فقط اثر من را ببین.

شعیبی با اشاره به اینکه هر نقاشی دیواری در شهر ایجاد خاطره می کند، گفت : این هنر به شهر هویت تصویری می بخشد. نقاشی بد بهتر از بنرهایی است که در نهایت دور ریخته می شوند.

بهنام زنگی از دیگر سخنرانان این نشست، نیز در تایید صحبت های شعیبی گفت: تصویرسازی در سطح شهر بسیار مثبت و خوب است.

وی از نگاه متفاوتی این هنر را سنجیده و می گوید: تهران شهر فرتوتی است، بزرگسال است، جو آن سنگین بوده و حالتی جدی دارد، اینجا تصویرسازی می تواند وارد شود، این قالب ها را بشکند، جدیت زیاد را از شهر بگیرد و فضا را لطیف کند.

زنگی بیان کرد که باید توجه داشته باشیم که در تصویرسازی، هنرمند بر اثر حاکم است ولی در دیوارنگاری فضا؛ حال چنانچه در تصویرسازی بر شهر، فضا و مکان روی ما حاکم شود باید مراقب آسیب باشیم.

وی با اشاره به اینکه برای سنجش تصویرسازی های شهری باید ابتدا شاخص تعریف کرد و سپس ارزیابی کرد- مثلا می توان از مخاطب پرسید- گفت: سندها را می توان از نظر ضعیف و قوی بودن سنجید ولی رد یک سند امکان ندارد.

در رابطه با معیار سنجش مخاطب، علی هاشمی شهرکی از اعضای هیات مدیره انجمن تصویرگران ایران، گفت: مخاطب می تواند در رابطه با این آثار بگوید که قشنگ است یا خیر؟ که این معیار سنجش مناسبی نیست. وی بیان کرد هدف تصویرسازی شهری بالابردن دید بصری افراد جامعه است؛ سنجش بر اساس نظر مخاطب در راستای این هدف نمی باشد.

شهرکی که نقادانه این هنر را مورد بررسی قرار می دهد، اظهار داشت که توازن در بسیاری مکان ها رعایت نشده است؛ جزئیات زیاد برخی نقاشی ها نه تنها فضای آن نقطه را آرام تر نکرده بلکه شلوغ تر هم کرده است و این خود باعث فرار مخاطب از فضا می گردد.

وی بیان می کند بد بودن تصاویر در کتاب ها چندان به چشم مخاطب نمی رسد ولی وقتی این تصاویر در سایز بزرگ شهری وارد می شود، اشتباهات جلوه می کند و این دور از دیدرس مخاطب نیست.

شهرکی می گوید در این راستا تنها تصویرگرانی که بهره ای از گرافیک برده باشند، قادر خواهند بود تا تصاویر زیبایی بر دیوارها ایجاد نمایند.

در پایان نشست، دبیر جشنواره گفت: حواسمان باشد، ناگهان به جایی نرسیم که با تغییر مدیریت شهری، این هنر از تصویرگران گرفته شود. حواسمان باشد...

تهیه و تنظیم: مریم محمد زاده؛ گزارشگر گالری آنلاین

مطالب مرتبط: