هنرمندان تصویرگر، امیدوار به آینده ای بهتر برای دریافت حقوق حرفه ای خود، با اعلام روز تصویرگر و اهدا نشان آبان به چهار تصویرگر برجسته کشور، گردهمایی یک هفته ای خود را به پایان رساندند.

به گزارش گالری آنلاین، هفته گذشته تصویرگران به خانه هنرمندان آمدند و در رویدادی تحت عنوان "هفته تصویرگری" به دبیری کیانوش غریب پور فعالیت های متعددی از جمله نمایشگاه ما تصویرگر هستیم ویژۀ اعضای انجمن تصویرگران، نمایشگاه آثار تصویرسازی پرویز کلانتری، نمایشگاه‎های جهان افسون، جهان دیزاین و جهان کمیک و چهار نشست تحصصی 7 تا 14 آبان در خانۀ هنرمندان ایران برگزار کردند.

کیانوش غریب پور دبیر هفته تصویر گری در گفتگو با خبر نگار گالری آنلاین در مورد ضروریاتی که نیازمند توجه و حمایت دولت است گفت:

از مهمترین مسایل در میان موضوعات بسیار مهمی که نیازمند حمایت دولت هست، زنده کردن و به روز کردن قانون کپی رایت است که به نظر می آید با اینکه این قانون سال 48 نوشته شده و بعدا چندین بار ویرایش شده هنوز خیلی اجرایی نیست و اهرم های قضایی لازم برای اداره کردنش وجود ندارد و فکر می کنم این امر یکی از مطالبات همیشگی و بنیادین هنرمندان است.

درخواست مهم دیگر در مورد بیمه هنرمندان است که تا جایی مراحل کار پیش رفته اما در مرحله ای متوقف شده است. ما می خواهیم همه همکاران ما بیمه بشوند، سابقه حرفه ای آنها ثبت شود و از خدمات اجتماعی بهره مند شود. این دو از مطالباتی است که همه هنرمندان حوزه هنرهای تجسمی دارند.

مطالبه دائمی دیگر ما این است که کارهای تخصصی به متخصصان واگذار شود و از هنرمندان مشورت گرفته شود، این امر به این معنی نیست که لزوما هنرمندان مجری باشند اما اینکه در واقع اتاق فکر رویدادهای فرهنگی هنری با ترکیبی از هنرمندان و اهالی فرهنگ شکل بگیرد مطالبه همیشگی ما است.

نهادهای مدنی و انجمن ها خواستار این نیستند که خود عهده دار برگزاری تمام پرژه ها شوند و هنرمندان اصراری برای عهده داری اجرای پروژه ها ندارند بلکه تنها خواسته آنها این است که در رویداد ها تفکر هنرمندانه غالب بشود و این به معنی آن است که در شیرازه تشکل های فرهنگی، آدم های فرهنگی و اهل هنر قرار بگیرند. فکر می کنم این خلاصه ای از مجموعه مطالبات هنرمندان از دولت است البته اگر بخواهیم کامل بگوییم یک لیست بلند خواهد شد.

غریب پور در مورد کیفیت حمایت دولت از انجمن تصویرگران افزود:

سیاست همیشگی انجمن تصویرگران بر این بوده است که فعالیت های خود را به صورت یک همکاری جدی و حرفه ای انجام دهد، ما اعانه نمی خواهیم ما تنها همان سهم هنرمندان از بودجه کشور را می خواهیم که بخشی از آن به انجمن ها تخصیص داده شده. ولیکن همیشه انجمن ما سعی کرده مستقل باقی بماند و متکی به نیروی خود باشد.

انجمن توانایی تعریف پروژه های بسیاری برای دولت دارد اما در قبال آن و در دل آن پروژه ها باید بتوانیم بودجه ای از محل صرفه جویی هایی که انجمن از هزینه اش می کند به انجمن تزریق کنیم.

دبیر هفته تصویرگری تاثیر برگزاری چنین رویدادی را بر جامعه هنرهای تجسمی مثبت ارزیابی کرد و بیان کرد:

نشان آبان هر سال به چهار نفر از هنرمندانی که در چهار شاخه مختلف توانستند به حرفه تصویرگری اهمیت و پروبال بدهند و پایه هایش را مستحکم کنند اهدا می شود، از این جهت میتوانم بگویم از این پس دوستان و همکاران تصویرگر ما بخشی از انرژی خود را علاوه بر اینکه در موفقیت های هنری بگذارند در تاثیر اجتماعی مثبت گذاشتن هم صرف خواهند کرد و خواهند دید که انجمن تصویرگران و جامعه حرفه ای این تلاش ها را می بیند.

تصویرگران کشور در این رویداد که با هدف ارتقا موقعیت هنرمندان تصویرگر در جامعه و حمایت از حقوق حرفه ای آنها برگزار شد با اعلام روز 15 آبان به عنوان روز تصویر گر، اعلام بیانیه انجمن هنرمندان تصویرگر و اهدا نشان آبان به چهار نفر از چهره های برجسته تصویر گری کشور خواسته ها و حقوق خود را با صدایی محکم تر و بلند تر از همیشه بیان کردند.

شاید بتوان همزمانی برگزاری این رویداد از سوی انجمن تصویر گران با تغییر وزارت ارشاد را به فال نیک گرفت و امیدوار بود به شنیدن صدای این هنرمندان از جانب مسئولین و بهتر شدن وضعیت حرفه تصویرگری در ایران.

محسن حسن پور ریاست هیئت مدیره انجمن تصویرگران در گفتگو با خبرنگار گالری آنلاین از دو آرزوی هنرمندان گفت، یکی تاسیس موزه ی تصویرگران و دیگری ادامه حمایت در برگزاری دوسالانه ی تصویرگری که امیدوار است وزارت ارشاد بتواند آنها را برآورده کند و در ادامه افزود:

واقعیت امر این است که برگزاری دوسالانه تصویرگری بدون حمایت وزارت ارشاد مقدور نبوده و در زمان وزارت قبل نیز در نشستی که ما با آقای صالحی داشتیم این قول را داده بودند که اگر وضعیت مالی بهتر شود بتوانند حمایت بیشتری از انجمن که برای رشد آینده سازان این مملکت فعالیت می کند، داشته باشند.

ما انتظارمان در حمایت از برگزاری چنین برنامه هایی مثل هفته تصویرگری از وزارت ارشاد بیشتر است و ارشاد میتواند به عنوان یکی از اسپانسرهای اصلی در برنامه های انجمن حضور داشته باشد.

حسن پور در مورد برنامه های پیش روی انجمن گفت:

انجمن به دنبال نمایشگاه های ادواری است و در نشستی که برگزار شد صحبت از این بود که ژانر های مختلف تصویرگری و شاخه های جدید تصویرگری که در دنیا در حال رشد و شکوفایی هستند را وارد این عرصه بکنیم و در آینده بتوانیم نمایشگاه های تخصصی با این عناوین به صورت انفرادی هم برگزار کنیم.

" 15 آبان" روز تصویر گر اعلام شد

کیانوش غریب پور در اختتامیه رویداد اعلام کرد انتخاب این تاریخ برای روز تصویرگر بر اساس حادثه با سابقه تاریخی خاصی در این روز نبوده و بر اساس بررسی های انجام شده در هیت مدیره 15 آبان به عنوان روز تصویرگر اعلام شد.

اهدا نشان آبان

نشان آبان، نشان حرفۀ تصویرگری ایران است که از این پس به طور سالانه از سوی انجمن تصویرگران به چهره‌های برجسته‌ اهدا می‎شود.

در این مراسم افراد برگزیده برای دریافت نشان آبان معرفی شدند و نشان خود را از دستان فریده شهبازی، محسن حسن‎پور، کیانوش غریب‎پور و کمال طباطبائی دریافت کردند.

نشان آبان به "نام آشنای تصویرگری" تقدیم شد به غلامعلی مکتبی از پیشکسوتان هنر تصویرگری، به دلیل یک عمر فعالیت پرثمر، پرکار و مؤثر و پایبندی به معیارها و ارزش‌های تصویری.

نشان آبان به "نام بزرگ تصویرگری" تقدیم شد به محمدعلی بنی اسدی به دلیل حضور مؤثر علمی و عملی در عرصۀ تصویرگری و توجه به الگوسازی و تربیت نسل بعد از خود.

نشان آبان به "نام همگام تصویرگری" تقدیم شد به محمود رضا بهمن‎پور به دلیل نقش مهم او در تأسیس ستاد تصویرگری و پس از آن انجمن تصویرگران ایران.

نشان آبان به "نام نوی تصویرگری" تقدیم شد به غزاله بیگدلو به دلیل اصالت در تصویرسازی و پیمودن مسیری نو در آفرینش آثار خود.

محمدعلی بنی اسدی هنرمند پیشکسوت کشورمان در گفتگو با خبرنگار گالری آنلاین در رابطه با تاثیرات برگزاری چنین رویداد هایی در کشورمان برای بهبود شرایط تصویرگران ایران بیان کرد:

امسال که با برنامه های انجمن برخورد کردم حس انسجام بیشتری دریافت کردم و احساس کردم فضای با نشاط تری ایجاد شده است. بر اساس مشکلاتی که در تصویر گری وجود دارد، افراد از زمانی که شروع به یادگیری می کنند و درس می خوانند تا زمانی که می خواهند وارد بازار کار بشوند با مشکلات و چالش های متعددی درگیر هستند. در ارتباط با ناشر، در پذیرفته شدن کارشان، در نوع متن هایی که به آنها سفارش داده می شود و ... به طور کلی تصویر گری کار دشواری است و به نظر می آید که انجمن به دنبال پیدا کردن راه حل برای تک تک این مسایل است و از حدود ده، پانزده سال پیش که انجمن تاسیس شد به مراتب طبیعی است که خواسته ها، نیازها و هدف ها کمی متفاوت شده است. امروز در مورد مبحثی صحبت شد که بار دیگر ارزیابی شود که هدف چه باشد؟ هدفی که الان باید داشته باشیم چیست؟ در گذشته اهداف چه بوده؟ و برای رسیدن به راههای بهتر چه فعالیتهایی باید انجام شود.

این موضوع باعث خوشحالی من شد و به نظر می آید که انجمن فعال تر و منسجم تر عمل می کند.

در ادامه بنی اسدی عمده ترین مسئله ی تصویرگران را چنین شرح داد:

عمده ترین مسئله ای که اکنون می تواند پیش روی مجموعه باشد این است که گستردگی تصویرگری در جهان امروز به شدت وسعت و مساحتش بیشتر شده و در مشاغل دیگر هم حضور دارد و تنها محدود به کتاب کودک نیست، تصویرگری در حوزه های مختلفی در حال فعالیت است. امیدوارم این بستر در ایران نیز مهیا شود و صرف اینکه تصویرگر بداند که به طور مثال تصویر سازی در حوزه ی تبلیغات نیز می تواند انجام شود کافی نیست، آنطرف این موضوع سرمایه گذاران هستند که کار را سامان می دهند، در آنها نیز باید این نیاز و شناخت به وجود بیاید که برای مطبوعات، برای تبلیغات و کارهای مختلفی که تصویر میتواند در آن حضور داشته باشد با هنرمندان همکاری کنند.

این هنرمند دریافت کننده نشان آبان ضمن تاکید بر اهمیت بدنه ی تصویرگری در رابطه با ایجاد بازار کار جدید برای این هنرمندان بیان کرد:

تصویرگری یک چرخه است. باید کتابخانه وجود داشته باشد و ناشر بتواند کتاب تولید کند، تصویرگر در این صورت می تواند به عنوان بخشی از ماجرا حرکت و کار کند، ما یا به شدت با کارهای بسیار بازاری مواجه هستیم و یا به شدت کارهای فستیوالی داریم. باید تصویرگرانی را برای بدنه ای از تصویرگری که نشر حرفه ای می تواند به آن توجه کند و تصویرگر حرفه ای داشته باشد تربیت کرد. بسته به نیازهایی که در جامعه وجود دارد و به آنها بها داده می شود و بابت آن پول پرداخت می شود، تصویر گر آرام آرم جهت گیری خودش را به سمتی ببرد که آن بخش را بتواند پاسخ دهد.

به طور مثال در تصویرگری علمی کار زیادی انجام نمی شود، اینکه بتوانیم در حیطه های مختلف علمی کتاب تولیدی داشته باشیم و اینکه بدانند تصویرگر هم می تواند آنها را انجام دهد، اینها می تواند بازار کارهای جدیدی به وجود آورد.

در پایان شیرین این مراسم کیک هفتۀ تصویرگری با تصویر نشان آبان توسط غلامعلی مکتبی و با حضور مجید رجبی معمار مدیر عامل خانه هنرمندان ایران بریده شد.

آداب حرفه ای؛ پیمان مشترک
«پیمان مشترکِ اعضاى انجمن تصویرگران ایران در هفته ى تصویرگرى ۹۵»


* آداب حرفه‌ای یعنی ترکیبی از حقوق ما نسبت به دیگران و حقوق دیگران نسبت به ما.
دیگران، یعنی کارفرمایان ما و مخاطبان‌مان. این، تعهداتی است که همه می‌دانیم، همه می‌خواهیم و همه بر آن توافق داریم،
اما این‌جا برای این‌که تأکید کنیم، برای این‌که یادمان نرود و برای این که پیمان مشترک‌مان باشد، ثبت می‌کنیم:

1. تصویرگری حرفه‌ی ماست. تلاش می‌کنیم تا این حرفه مهم و زنده باقی بماند.

۲. انجمن تصویرگران ایران، خانه‌ی ماست. این‌خانه باید با حضور و انضباط حرفه‌ای ما، سرپا بماند.

۳. مالکیت اصل آثار با ماست. کارفرما فقط در قبال خرید اثر به مثابه‌ی اثر مستقلِ هنری می‌تواند مالک آن باشد.

۴. قراردادها باید برای ما و کارفرما روشن، بدون ابهام و برای هر دوطرف، مفید و ضامن نفعِ متوازن باشد.

۵. کارفرما، بخشی از تیمی است که در آن، تصویرگری می‌کنیم. ما به نویسنده، ادیتور، مدیر هنری و کارفرما به عنوان همکاران خود نگاه می‌کنیم.

۶. ما تصویرگریم؛ یعنی در چارچوب سفارش، در منطق روایت و روبه مخاطب کار می‌کنیم. سوژه و موضوع سفارش، محلی برای خودنمایی ما نیست. هرچند ذره‌ای از به‌کاربردن ارزش‌های هنرمندانه‌مان کم نمی‌گذاریم ولی می‌دانیم که رضایت مخاطب و لذت او از کار ما، اولویت اصلی است.

۷.ما جعل نمی‌کنیم. اصالت و سلامت رمز موفقیت ماست. ما کپی نمی‌کنیم. نه از همکاران هم‌وطن‌مان، نه از تصویرگران بیرون از این آب و خاک.

۸. هنر و قلم‌مان را جز به سوی خیر و درستی نمی‌چرخانیم و قلم به‌مزد نخواهیم بود.

۹. جشنواره‌ها، جایی است که کارهایی که قبلاً برای مخاطبان‌مان ساخته‌ایم داوری می‌شود. جشنواره مخاطب اصلی ما نیست.

۱۰. در شناخت ارزش‌های خود منصف و واقع‌نگریم. نه کم‌تر و نه بیش‌تر از آن‌که هستیم، نمایان نخواهیم شد.

۱۱. یادگیری مداوم، بخشی از زندگی حرفه‌ای ماست. هرگز در اینی که هستیم متوقف نخواهیم شد.

۱۲. برای آموزش تصویرگری به نسل‌های بعد، با صداقت و امانت‌داری سر کلاس حاضر خواهیم شد.

۱۳. تعرفه‌ی تصویرگری را رعایت می‌کنیم و به آن پای‌بندیم. اما آن را تفسیر و با شرایط واقعی پروژه، تطبیق می‌دهیم.

۱۴. کم فروشی نمی‌کنیم و با ابزار دیجیتال از دل یک تصویر، چند تصویر و چند فریمِ دیگر نمی‌سازیم.

۱۵. تا جایی که توان داریم، تصویرگر می‌مانیم و هرجا دیدیم وقت دست‌کشیدن از کار است، جای‌مان را به نسل نو می‌دهیم.