آبرنگهاي «اميلي سارجنت» که مدتها از نظر پنهان مانده بودند، براي نخستينبار در موزه متروپوليتن به نمايش درميآيند.
«Avila» اثر «اميلي سارجنت»
به گزارش گالري آنلاين به نقل از ايسنا، وارثان «جان سينگر سارجنت» (۱۹۲۵–۱۸۵۶) در سال ۲۰۲۲ يک اهداي بزرگ به هفت موزه در ايالات متحده و بريتانيا انجام دادند. اين آثار متعلق به نقاش پرآوازه پرتره «عصر طلايي» نبود، بلکه متعلق به خواهر کوچکترش، «اميلي سارجنت» (۱۹۳۶ ـ ۱۸۵۷) بود که هنرمندي توانا در نوع خود بود که اکنون براي نخستين بار به رسميت شناخته ميشود.
در حال حاضر، موزه متروپوليتن نيويورک ميزبان نمايشگاهي با عنوان «اميلي سارجنت: پرترهاي از يک خانواده» است که نخستين نمايشگاه از آبرنگهاي اميلي است که در قالب آن هديه به موزه داده شده بود. آثار اميلي در واقع براي دههها گم شده بودند، تا اينکه برخي از بستگان او يک صندوق فراموششده را در انباري پيدا کردند که حاوي صدها نقاشي از او بود.
«Alhambra» اثر «اميلي سارجنت»
«استفاني ال. هردريش»، متصدي بخش نقاشي و طراحي آمريکايي موزه متروپوليتن، گفت: «ديدن آنها حس کشف را به همراه دارد. ما تازه به درک بهتري از نحوه کار او رسيدهايم.»
نمايشگاه موزه متروپوليتن يکي از نخستين فرصتها براي بازديدکنندگان موزه است تا اين آثار تازه کشفشده را ببينند؛ آثاري که آزمايشهاي اميلي با تکنيکهاي مختلف نقاشي را نشان ميدهند، در حالي که او سبک شخصي خود را توسعه ميداد.
نمايشگاهي کوچک از «اميلي سارجنت» در سال ۲۰۲۲ در موزه «Cape Ann» در گلاستر برگزار شد، که نسخهاي گستردهتر از آن در سال بعد در خانه سارجنت، اقامتگاه اجدادي خانواده، به نمايش درآمد.
«Spanish Midday, Aranjuez» اثر «جان سينگر سارجنت»
همچنين، موزه متروپوليتن چند اثر از اميلي را در نمايشگاه سال گذشتهاش با عنوان «يک دهه روي کاغذ: اکتسابهاي اخير، ۲۰۱۴–۲۰۲۴» گنجانده بود. اما نمايشگاه جديد نوري ويژه بر آبرنگهاي او ميتاباند، چيزي که پيشتر سابقه نداشت.
«هردريش» گفت: «آنها در وضعيت شگفتانگيزي قرار دارند. اگر هم تاکنون جايي نمايش داده شده باشند، احتمالا فقط در خانههاي شخصي بودهاند، اما تا جايي که ميدانيم، هرگز بهطور عمومي به نمايش درنيامدهاند.»
براي محافظت از اين آثار ظريف، موزه در ميانه نمايشگاه، تعدادي از آثار را با آثار ديگر جايگزين خواهد کرد. در مجموع، اين نمايشگاه حدود ۲۰ اثر از ۲۶ نقاشي اميلي که در آن هديه بوده را به نمايش خواهد گذاشت.
اين نمايشگاه مکمل نمايشگاه بزرگ فعلي موزه، «سارجنت و پاريس» است. اين نمايشگاه درباره سالهاي جواني جان که در پايتخت فرانسه براي خود نامي دستوپا ميکرد.
«Spanish Midday, Aranjuez» اثر «اميلي سارجنت» و «جان سينگر سارجنت»
«هردريش» بيان کرد: «من در اصل هيچ چيزي درباره اميلي نميدانستم. برخي منابع آرشيوي و نامههايي از او در مجموعه موزه هنرهاي زيباي بوستون وجود دارد که در حال فهرستنويسي و رونويسي هستند. اما بخش عمدهاي از آنچه دربارهاش ميدانيم هنوز تحت تأثير دانستههاي ما درباره برادرش است. پس فکر ميکنم ديدن آثار خودش شروع خوبي است.»
در مقايسه گنجينه خانوادگي آثار اميلي با مجموعه موجود آثار برادرش، موزه متروپوليتن با هيجان کشف کرد که اين دو گاهي حتي صحنههاي مشابهي را نقاشي کردهاند.
اگرچه فرزندان خانواده سارجنت آمريکايي بودند اما در اروپا به دنيا آمده بودند و براي اولين بار در بزرگسالي قدم به ايالات متحده گذاشتند. نه اميلي و نه جان هرگز ازدواج نکردند، و اين دو سفرهاي گستردهاي داشتند، اغلب با هم، و سفرهايشان را در قالب آثار هنري مستند ميکردند.
«Sea & Shore, Hammamet» اثر «اميلي سارجنت»
در حالي که مادرشان بر تعليم طراحي براي همه فرزندان اصرار داشت، فقط «جان» تحصيلات رسمي هنري دريافت کرد. اميلي، که در تمام عمر از عوارض آسيب نخاعي در کودکي رنج ميبرد، فقط در دهه ۳۰ زندگياش بهطور جدي نقاشي را آغاز کرد.
فکر کردن به آنچه اميلي ميتوانست به آن دست يابد، و بلنديهايي که ميتوانست به آنها برسد اگر همان فرصتهايي که در اختيار جان بود براي او هم فراهم ميشد، تلخ و شيرين است. اما اين نمايشگاه روزنهاي به سوي استعداد او ميگشايد.
«هردريش» گفت: «هنوز چيزهاي زيادي هست که بايد دربارهاش ياد بگيريم. ما فقط ميخواستيم آثارش را از گمنامي بيرون بياوريم و او را در مرکز توجه قرار دهيم . اجازه بدهيم مردم او را بشناسند.»
نمايشگاه «اميلي سارجنت: پرترهاي از يک خانواده» از اول ژوئيه ۲۰۲۵ تا ۹ مارس ۲۰۲۶ در موزه متروپوليتن هنر نيويورک، واقع در نيويورک، برگزار ميشود.
نمايشگاه «سارجنت و پاريس» نيز از ۲۷ آوريل تا ۳ اوت ۲۰۲۵ در همين موزه در حال نمايش است.