روایت علی ذاکری از ششمین کارنمای انجمن هنرمندان نقاش ایران

“ تشخیص نوع نگاه و ذهنیت هنرمند با یک اثر در یک نمایشگاه گروهی، توسط مخاطب ناممکن است. ولی در کارنماها با ارائۀ چندین اثر از هر هنرمند دیگر با چنین مشکلی مواجه نیستیم." این را علی ذاکری در گفتگویی در استانه برگزاری ششمین کارنمای انجمن هنرمندان نقاش ایران که به اعضای بالای چهل سال اختصاص داده شده است، میگوید. در ادامه خواننده گفتگو با این هنرمند معاصر و پیشکسوت کشورمان هستید:

علی ذاکری در رابطه با ویژگی های آثارش که در نمایشگاه کارنمای اعضای بالای 40 سال انجمن به نمایش در می‌آیند ، گفت:

برای شرکت در این نمایشگاه حدود 10 اثر ارائه کردم، ولی از آنجایی که ابعاد آنها بزرگ بود، با توجه به فضای گالری، دقیقا مطلع نیستم که چه تعداد از آثارم به نمایش در خواهند آمد. این آثار متعلق به مجموعۀ "حذف شدگان" یا "فرزندان خدا" هستند که در نمایشگاه اخیر من در گالری هما، در نیمۀ اول شهریورماه به نمایش گذاشته شدند. لازم است که اشاره کنم تعدادی از آثارم در این نمایشگاه برای اولین بار ارائه میشود.

این آثار در دو اندازه ی کوچک ( A3) و بزرگ (210 در 180 سانتیمتر) و با استفاده از تکنیک اکریلیک کار شده‌اند.

این هنرمند معاصر ضمن تقدیر از زحمات بی دریغ مسئولین کمیته نمایشگاه ها و انجمن در رابطه با اهمیت نمایش چند اثر از هر هنرمند در کارنماها، توضیح داد:

در نمایشگاه‌های گروهی که یک اثر از هر هنرمند به نمایش گذاشته میشود؛ تشخیص نوع نگاه و ذهنیت هنرمند توسط مخاطب ناممکن بود. ولی در این کارنماها با ارائۀ چندین اثر از هر هنرمند دیگر با چنین مشکلی مواجه نیستیم. من به نوبۀ خودم از دوستان نقاشم در انجمن برای تلاش صادقانه ای که برای ارائه مناسبی از آثار اعضای انجمن دارند سپاسگذارم.

در ادامه ذاکری، در مورد اینکه دستاوردهای هر نمایشگاه را می‌توان از جنبه‌های گوناگونی بررسی کرد، گفت:

نمایشگاه‌ها می‌توانند دستاوردهای مختلفی از جمله ایجاد انگیزه در هنرمندان، ارتقای سطح کیفی آثار، نگاه پژوهشی و امکان بررسی بضاعت توانایی نقاشان انجمن، و ایجاد تعامل هر چه بیشتر بین هنرمندان و در نهایت تلاش برای فروش آثار برای رونق اقتصاد هنر ,داشته باشند.

اما در رابطه با جنبۀ کسب دستاوردهای اقتصادی و پیشبرد اقتصاد هنر، باید این موضوع را در نظر بگیریم که ما در شرایط کنونی هم در موقعیت اقتصادی جامعه و هم در بخش گالری‌ها نیز دچار معضلیم . به نظر من، میزان موفقیتمان در این حوزه، رابطه مستقیمی با شرایط اقتصادی جامعه و حجم و بضاعت طرفداران نقاشی دارد. اما از سوی دیگر تلاش برای رونق اقتصاد هنر میتواند یکی از اولویت های انجمن باشد.

نیازهای اعضای انجمن متفاوت است و باید در همۀ جوانب بررسی شوند. این را علی ذاکری می‌گوید و می‌افزاید:

انجمن می‌تواند با ایجاد همدلی در بین اعضا به شیوه‌های مختلفی از جمله برگزاری نشست ها‌. سفر های گروهی .جشن هایی به بهانه هایی مانند تقدیر از هنرمندان و یا بهانه های شاد و انرژی بخش دیگر مثل میهمانی دیدار هنرمندان با یکدیگر این فضا را فعال تر کند.

وقتی صحبت از انجمن میشود گاهی ما فکر میکنیم یک نهادی بیرون از ماست. در صورتیکه انجمن خود ماییم. ضعف و توانش هم به خود اعضا برمیگردد.

مشکل انجمن فاصله بین تنه نحیف فعال و بدنه بزرگ و چاق انجمن است. انجمن هم اکنون به دو گروه بازیکن و تماشاچی بدل شده است و همیشه هم تماشاچی به خاطر دور بودنش میتواند ضعف ها را بهتر ببیند. اما متاسفانه نتیجه بازی رو همان تعداد کم رقم خواهند زد. تماشاچیی که یکی از آنها خود منم حتی تلاش نمیکنم بازیکن ها رو تشویق کنم. این فاصله پاشنه آشیل انجمن است. فاصله بین گروهی که از خود می پرسد من چه کاری میتوانم برای انجمن انجام دهم تا گروهی که میگوید چرا انجمن برای من کاری نمی کند.!

وقتی دیشب دیر وقت وسط میهمانی بودم تلفنم زنگ زد. کسی از آنسوی گوشی وضعیت کارهای نمایشگاه روز جمعه راچک میکرد. وقتی گوشی را گذاشتم تضاد بین صحنه میهمانی و تا دیر وقت در گالری خانه هنرمندان ماندن برای نصب کار دیگری شرمنده ام کرد.

فکر میکنم سی سال قبل این حرف برشت را جایی خوانده ام. اما هنوز که هنوز است فراموشم نشده است. برشت میگوید : ما که میخواستیم جهان را به جهان مهربانی بدل کنیم خود نتوانستیم با هم مهربان باشیم.

بزرگترین نیاز امروز انجمن حضور بیدریغ مهربانی ما با همدیگر است.

مطالب مرتبط با کارنماهای پژوهشی انجمن هنرمندان نقاش ایران:

logo-samandehi