1396/2/30

بهنام شاه حسینی: به نظرم پروژۀ کارنمای پژوهشی ایدۀ خوبیست

بهنام شاه حسینی، هنرمند عضو انجمن هنرمندان نقاش ایران، کارشناس نقاشی و کارشناس ارشد گرافیک است و آثار وی در پنجمین کارنمای پژوهشی به نمایش در آمده. وی در گفتگو با خبرنگار گالری آنلاین دربارۀ مجموعه‌ آثار خود توضیح داد:

در این نمایشگاه دو تا از مجموعه‌هایم از مجموعه "نقش چین" به نمایش گذاشته شد. اینکار برای اولین بار در دنیا انجام شده است؛ به این صورت که تابلوهای کشیده شده را به هر نحوی که کنار هم قرار دهید، تصویر جدیدی خلق می‌کنند. تعداد تصاویر قابل خلق با فرمول های ریاضی هم قابل محاسبه هستند. مثلا مجموعه ی درختان در برف، 360 بار قابلیت جابجایی دارند و حتی اگر با فاصله از هم قرار گیرند، تعداد قابلیت جابجایی بیشتر هم می‌شود.

یک مجموعه ی آبستره هم دارم که 52000 بار قابلیت جابجایی دارد. اولین مجموعه‌ای که کار کردم یک مجموعۀ سه تایی به نام "کویر ژاپن" بود که 9 بار قابلیت جابجایی داشت.

وی در ادامه با تاکید بر نقش پر اهمیت حمایت های معنوی انجمن در دلگرمی هنرمندان ، بیان کرد:

من برای رونمایی از همین مجموعه از انجمن دعوت کردم، ولی مراجعه نکردند؛ البته فکر هم نمی کنم که بضاعت انجمن در حدی باشد که از چنین مجموعه هایی حمایت کند. هر چند حمایت می‌تواند معنوی هم باشد، مثلا بازدید، انتقاد و ... . همین حمایت‌های معنوی نیز می‌تواند باعث دلگرمی اعضا شود.

شاه حسینی در ادامه افزود:

حرکت‌های انفرادی هم برای پیشبرد کارها خوبست، ولی قطعا تاثیر و انعکاس کار گروهی بیشتر خواهد بود. ما که از حمایت وزارت ارشاد هم برخوردار نیستیم. آنها نهایتا سالی یکبار آن هم برای دههۀ فجر فراخوان می دهند. صدا و سیما هم که هیچ بازتابی از فعالیت‌ها نمی‌دهد؛ در همه جای دنیا غیر از فلسفه ای که پشت هر مکتب هنریست، رسانه ها و منتقدین هم پشت آنها هستند.

نقش چینه شماره 1 . ابعاد 70*70 4 تکه باهم 140*140 تکنیک آکرلیک روی بوم. 1395

این هنرمند ضمن ارزیابی مثبت رویداد کارنماهای پژوهشی گفت:

به نظرم پروژۀ کارنمای پژوهشی ایدۀ خوبیست؛ ولی یک مقدار از لحاظ اطلاع رسانی ضعیف عمل کرده‌اند. مثلا خود من پارسال در جریان این رویداد قرار نگرفتم. به نظرم لازم است که اخبار مربوطه در رسانه های مختلف کار شود.

مطلب بعد هم اینست که بهتر است انجمن در همه ی زمینه ها فعالیت متسمر و بی‌وقفه داشته باشد تا انگیزۀ هنرمندان از بین نرود.

مثلا اگر قرار است فصلنامه‌ای تهیه شود، واقعا در پایان هر فصل منتشر شود. این موضوع باعث می شود که هنرمندان بیشتر فعالیت کنند و صدای نقاشان ما شنیده شود. صدای نقاش فقط با خلق اثر شنیده نمی شود، گاهی هم لازم است آن را در مقاله ای علمی، مصاحبه یا گزارش بشنویم.

به نظر شما این کارنماها چقدر به دیده شدن هنرمندان به ویژه هنرمندان نوظهور کمک می‌کند؟

ممکن است یکی در 20 سالگی و دیگری در 50 سالگی استایل کارش را بدست آورد. در این رابطه قانون خاصی وجود ندارد و این موضوع دست خود هنرمند نیست. ولی اگر این کارنما مستمر باشند و برایشان تبلیغات و اطلاع رسانی خوبی صورت گیرد، خود هنرمند هم سعی می‌کند که برنامه داشته باشد و بداند که تا 6 ماه یا یکسال آینده قرار است آثارش به نمایش درآیند؛ در آن صورت هنرمند خودش را به نوعی برای این رقابت سالم که برای ارتقای هر فرد از هر نظر وجود دارد، آماده می کند.

خودِ من هم اگر بدانم که این پروژه مستمر است، سعی میکنم بیشتر کار کنم و پس از مدتی هم استایل خاصی که مخاطب کنجکاوی بیشتری نسبت به آن دارد پیدا میکنم .

مطالب مرتبط: