یادداشت علی فرامرزی

بنابر آنچه در رسانه‌ها آمده، در پی جلسه اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس با نمایندگان هیئت‌مدیره انجمن‌های حوزه تجسمی، رئیس کمیسیون فرهنگی اعلام کرده در جلسات تصمیم‌گیری درخصوص قوانین مربوط به این بخش از جامعه هنری از اعضای انجمن‌ها و هنرمندان صاحب‌نظر این رشته‌ها در جهت مشاوره و رایزنی هر چه بیشتر استفاده خواهد شد.

در چندماه گذشته این اولین‌بار نیست که چنین نظری مطرح می‌شود و مسئولان صحبت از استفاده از افراد و انجمن‌های مربوطه می‌کنند. چند ماه پیش نیز وزیر محترم ارشاد در پی جلسه‌ای که در موزه هنرهای معاصر با چند نفر از هنرمندان گذاشتند، پیشنهاد مشابهی را مبنی‌بر راه‌اندازی جایی تحت عنوان اتاق فکر تجسمی برای حل‌وفصل مسائل جامعه هنری مطرح کردند؛ اگرچه تاکنون از تشکیل چنین اتاق فکری هنوز خبری نیست، ولی در کنار هم قراردادن این دو اتفاق حقیقتی را بیان می‌کندکه می‌توان از چند منظر به آن نگریست.

١- مسائل حوزه تجسمی بیش از آن چیزی است که در ابتدا به نظر می‌آید.

٢- به دلیل تخصصی‌بودن و پیچیدگی‌های مخصوص به خود، برای طرح و حل مسائل جامعه تجسمی نیاز به کارشناسان همین حوزه‌هاست.

٣- یک‌بار دیگر نشان داده شد تا چه حد نقدها و اظهارنظرهای هنرمندان صاحب‌نظر و پیگیری انجمن‌ها می‌تواند مؤثر باشد.

٤- نسبت به چندسال گذشته تا چه مقدار فضا به سمت تفاهم بیشتر، جدی‌گرفتن یکدیگر و احترام به تجربه و تخصص افراد مشغول در شاخه‌های مختلف هنری پیش رفته است و این خود نویدی است برای جلب همکاری هرچه‌بیشتر برای بهره‌وری افزون‌تر.

٥- مسئولیت هرچه‌بیشتر انجمن‌ها و هیئت‌مدیره‌های مربوطه به‌لحاظ بیشترشدن انتظارات اعضا از آنها.

٦- شکی نیست که بودن هنرمندان تجسمی در کنار نمایندگان قوه‌مقننه می‌تواند به شفافیت امور مربوط به این بخش کمک شایانی كند.

٧- درصورت تشکیل اتاق فکر تجسمی در معاونت هنری، بخش مهمی از مشکلات این حوزه؛ مثل فرستادن آثار به خارج از کشور، خریدهای هنری و... با راحتی بیشتر حل خواهد شد.

٨- تصویب تبصره خرید ارگان‌های دولت از درصدی از بودجه شفافیت بیشتری خواهد یافت.

٩- تصویری که چنین اقدامی (مشورت‌گرفتن از هنرمندان در کمیسیون‌های هنری) به جامعه و درکل، جامعه هنری و فضای خارج از ایران انتقال خواهد داد، ابزار بسیار کارآمدی است برای پیشبرد دیپلماسی فرهنگی.

١٠- مجموعه تجسمی بیش از هر رشته دیگر هنری افراد مشغول به خود را داراست؛ به‌گونه‌ای که باوجود چرخش اقتصادی ضعیف‌ترش نسبت به سینما و موسیقی، ولی بیشترین درصد اشتغال را شامل شده که این خود گویای این است که توجه به بخش اقتصادی این مجموعه، مشکلات بخش وسیعی از جامعه هنری را حل خواهد كرد.

این مطلب در تاریخ 1/5/96 در روزنامه شرق چاپ شده است