به گزارش سرویس معماری گالری آنلاین به نقل از هنرآنلاین ، آنیش کاپور در همکاری با معمار ژاپنی اراتا ایسوزاکی، به‌تازگی سالن کنسرتی حبابی و قابل‌ جابه‌جایی برای فستیوال لوسرت طراحی کرده و نام "کشتی نُوا" را به این پروژه داده است. کاپور که به دلیل ساخت اینستالیشن‌های انتزاعی غول‌پیکر شناخته شده است؛ هنر و صنعت خود را به یک مقیاس کاملاً جدید برده است؛ حجمی پیازی که می‌تواند ۵۰۰ نفر را در زیر غشای پلی‌استر خود جای دهد.

کاپور در توصیف این سازه عجیب‌وغریب اساساً از اصطلاحات معماری استفاده می‌کند و معتقد است؛ این ساختار، فضایی اجتماعی در محفظه‌ای از رنگ و فرم را تعریف می‌کند."

این هنرمند تمایل خود برای ایجاد یک فضای دارای تأثیرات احساسی برای بازدیدکنندگان را هم این‌گونه توصیف می‌کند: "بازدیدکنندگان دعوت می‌شوند تا به درون اثر قدم بگذارند، خود را در رنگ‌ها غوطه‌ور یابند و من امیدوارم این اثر تجربه‌ای از تعمق و شاعرانگی باشد."

چالش‌های کاربردی بسیاری در ساخت و طراحی کشتی نُوا وجود داشته است؛ حجم کروی یا تخم‌مرغی اثر، فرم ایده آلی برای اجراهایی مبتنی بر صدا چون تئاتر، اپرا و یا کنسرت موسیقی نیست؛ بااین‌حال، استفاده از چوب سدر به‌دست‌آمده از درختان آسیب‌دیده‌ی جنگل‌های باستانی اطراف به‌عنوان یک متریال آکوستیک این مشکل را حل کرده؛ همچنین استفاده مجدد از چوب‌های باارزش که با مقصود پروژه مترادف بوده به‌عنوان نمادی برای بازیابی پس از فاجعه‌ی بزرگ زلزله‌ی ژاپن در نظر گرفته شده است.

اراتا ایسوزاکی هنرمند معمار طی سال‌های فعالیتش تأثیرات عمیقی بر معماران متابولیست گذاشته است.