ماجرای یک «مدل؛ عکاس؛ بی خانمان» !
به گزارش گالری آنلاین تصور کنید: در بیست سالگی شما به عنوان یک مدل برای ورساچی فعالیت داشتید. موفقیتهایی که در این عرصه داشتهاید شما را از اروپا به سوی ایالات متحده رهنمون میکند، آنجا که شما را برای بازی در یک نمایش تلویزیونی و سپس یک آگهی تبلیغاتی به کارگردانی اسکورسیزی دعوت میکنند. همزمان شما در یک اتاق در محلهی چلسی زندگی می کنید و به ناگاه 30000 دلار به شما پیشنهاد میشود تا بتوانید با آن زندگی بدرود بگویید. با کمی ذکاوت از این پول برای رفتن به ریو استفاده میکنید و کمی هم مهارتهای عکاسیتان را تقویت میکنید و قبل از بازگشت به نیویورک برای اشخاصی همچون دایان فورشتنبرگ و مجلاتی همچون «دِیزد اند کِنفیوزد» عکاسی میکنید.
اگر آنچه که در بالا بیان شد زندگی شما بود، تصویر این زندگی را چگونه ترسیم میکردید؟ در یک آسمانخراش در منهتن؟ شاید هم بازگشتی غرور آفرین به جنوب فرانسه؟ یا زندگی بر بالای بام خانهی یکی از دوستان در آپارتمانی در نیویورک؟
مارک ریی، مدل/بازیگری که عکاس شد به مدت شش سال پیاپی از زمانی که عکاسی را انتخاب کرد زندگی دوگانهاش نیز شروع شد. بین 2008 تا 2014 ری یک زندگی دوگانه را آغاز کرد. روزها به عنوان یک مدل با لباسهایی شیک در بهترین مجالس و گردهماییها شرکت میکرد. اما آنچه که حتی دوستانش هم متوجه نمیشدند زندگی او به عنوان یک عکاس بود. او به عنوان یک عکاس یک بیخانمان بود. با درآمد سالانهی 10000 دلار در این روی زندگی تمامی آن لباسهای گران را در کمد گذاشت و به بالای پشتبام خانهی یکی از دوستانش نقل مکان کرد. شبها زندگی و خانهی او همان پشتبام بود.
تمام آن چهرههایی که مارک در قاب عکسهایش جای میدهد هدفشان نشاندادن زندگی فریبندهی شهر نیویورک است که خیلیها حسرتش را میخورند. یک مدل خوشلباس و چهرهای کاریزما که به عنوان یک عکاس مدل فعالیت میکرد همهشان را رها کرد و در ایست ویلیج سکنی گزید، آن هم نه در یک آپارتمان بلکه بر بالای بام یک آپارتمان تا بتواند شبها را به صبح برساند. حال مستند HOMME LESS(اگر کلمهی اول را در معنای فرانسویاش بیاوریم،انسان، میتوان این عبارت را بیانسانی ترجمه کرد که در آوا همان بیخانمان انگلیسی را به ذهن میآورد) گوشهی پنهان رویای آمریکایی را در شهر بی رحم نیویورک به تصویر میکشد.
هیچ شکی نیست که توماس ورتنشن قصد ساخت یک مستند دربارهی ریی را داشته است که البته هیچکسی مانند او هم نمیتوانست که این مستند را بسازد، نزدیکترین دوست ریی از دههی 80 میلادی.
ریی اکنون در نیوجرسی و همراه با مادرش زندگی میکند. مادر حتی اطلاع ندارد که پسرش چندین سال گذشته را به عنوان یک بیخانمان زندگی کردهاست. او جدیداً متنی را هم برای نیویورک پست نوشته که میتوانید جزییات زندگی چند سالهی او به عنوان یک بیخانمان را در آن مطالعه نمایید.