آیدین آغداشلو و ابوالقاسم سعیدی که این روزها پس از مدتی دوری از ایران به وطن بازگشته‌اند، در جلسه نقد و بررسی آثار زنده‌یاد ناصر عصار در گالری شهریور شرکت می‌کنند.

این جلسه، یکشنبه هشتم آذر ساعت چهار بعدازظهر در گالری شهریور، به نشانی خیابان الهیه، خیابان خزر شمالی، بن‌بست هرمز، پلاک ٩ برگزار می‌شود. در انتهای این جلسه نیز پرسش و پاسخ صورت می‌گیرد و ورود برای تمامی علاقه‌مندان آزاد است.

گفتنی است هم‌زمان با این جلسه پرسش و پاسخ، علاقه‌مندان می‌توانند تابلوهایی از ناصر عصار را که در ادامه نمایشگاه آثار او، روی دیوار این گالری است تماشا کنند.

گالری شهریور بعد از دو نمایشگاه "ابوالقاسم سعیدی" و "هنر دهه ١٣٤٠ ایران، از مجموعه مسعود اخوان جم"، این روزها میزبان آثاری از زنده‌یاد ناصر عصار، چهره‌ ممتاز نسل هنرمندان مدرنیست ایران است.

ابوالقاسم سعیدی درباره این نمایشگاه چنین نوشته: "اینک پس از ٦٠ سال، به همت گالری شهریور تعدادی از کارهایی را به نمایش گذارده‌اند که اگر تاریخ اجرایشان با آن دوره نخواند، به‌روشنی مرا به‌یاد اولین برخورد و آشنایی با هنر و خود او در پاریس می‌اندازد. امروزه مایلم با سادگی، نگاهی همکارانه به این دوره از نقاشی او بیندازم؛ دوره‌ای که با او آشنا می‌شدم و این دسته از کارهای او را برآورد و برای آموزش و یادگیری تجزیه و تحلیل می‌کردم. ابتدایی‌ترین تحلیلی که در نگاه اول به چشم می‌خورد، قلم او را می‌بینم که در این دوره از فعالیتش بیننده را به آسیای دور می‌برد؛ با یک کلام، قلمش فرار است؛ یعنی با اندکی مکث بیننده دستگیرش می‌شود که نقاش در حین اجرای یک فرم که نشانه‌ها و علامت‌ها هستند، حضور "زمان" را می‌توان تشخیص داد و با رهایی دید شاعرانه، به‌وجودآمدن و به‌نقش‌آوردن یک فرم را می‌توان شاهد بود؛ یعنی با یک کلام نگاه می‌تواند به‌دنبال قلم نقاش بدود یا با او همراه باشد، در این مرحله اِبایی نیست که "حرکت" قلم و دست نقاش را جزئی از ابزار زیباشناختی یا استادی این‌گونه نقاشی ببینیم، با توجه به اینکه وقتی تابلو ترکیبش انتزاعی باشد، این حضور "قلم فرار" بیشتر خود را نشان می‌دهد". به گفته آیدین آغداشلو، عصار نگاهش را از فرمالیسم نقاشی مدرن دهه ٥٠ پاریس به سمت شرق دور چرخاند؛ کاری که بسیاری از هم‌دوره‌هایش هم دنبال کردند. در ایران، هم‌زمان با او، سهراب سپهری هم این نگاه را برگزید؛ گیرم سپهری محلی‌تر ماند، اما آبشخور هردو یکی بود: مکالمه میان رنگ‌های رقیق و غلیظ، تقلیل‌یافتن رنگ‌آمیزی به یکی، دو رنگ، تماشای طبیعت سحرآمیز و شگفت‌زده مهارت و نرمی پرپیچ‌وتاب قلم‌موی استادان چینی ماندن."

منبع: هنرآنلاین