در این نمایشگاه آثاری ازهنرمندان: فریدون آو، هادی هزاوه ای، شیرین نشاط، ماندانا مقدم، آریتا شهرزاد، بهدادلاهوتی، بیتا قزل ایاغ، هادی عالیجانی، قاسم محمدی، طناز امین، حدیث فخر، زیبا رجبیو پریسا تقی پور برای علاقمندان به نمایش درآمده است.

نمایشگاه «باغ های ایرانی» درگالری «پروژه‌های آران» به نشانی تهران، خیابان نوفل‌لوشاتو، کوچه لولاگر، پلاک 5،ورودی حیاط از جمعه 20 فروردین تا 1 اردیبهشت روزهای عادی همه روزه به جز جمعه هایغیرافتتاحیه از ساعت 13 الی 19 میزبان علاقمندان خواهد بود.

در بیانیه نمایشگاه آمده است:

در این فرش، بهار زیبا همیشه زندهاست، ایمن از سوز آتش تابستان و از بادهای سترگ پائیز، از ستم یخ و برف زمستان، ساکنو شادمانه شکوفان.

چشم های خشکیده از گرمای بیاباندر سایه مخملی اش التیام میابند. در ریزش فواره هایش و موج حوض هایش، در خنکای خلوتاش اندام زخم خورده ترمیم می شوند و قلبهای خسته دگربار به شوق می رسند. راه آمده سترناکبود.

گیج از یکنواختی و استهزا شده دردستاشباح هزیانی، احاطه شده با مرگ کمین کرده در پوشش های گوناگون : اجنه های وحشتنانکو جانوران سبع،گرمای سوزان و طوفانهای مشتعل: پس از این همه بیم و خطر، سرانجام آزاد:همه گان در باغ ایمن.

اینجا زمین رنجیده سرانجام می زاید.از مرگ مسلم دنیائی نو و زیبا متولد میشود.در لایه های زیرین خاک، سنبل ها در بند خفتهاند. در بیابان سنگی غم افزا و عریان - بی زمان و با حوصله و غرق در اندیشه - آگاهاز زندگِی در درون، با وعده باروری و وفور، و همیشه در عطش رستگاری: زمین سرنوشت خودرا آشکار می کند.

پس آیا نمی توانیم این زیبائی راکه منشآ امید است تسخیر کنیم و بازگردانیم؟ روشن مثل آئینه که در آبهای خاطراتمان شناورباشد یا بدام افتاده در تور نامرئی شاعران، بس وسیع، بس شکننده، در عین حال اسیرکنندهو فاتح واقعیتهای فّرار؟

تنیده از طلا و لاجورد، درخشان چونآهن خمیده. پوشش گیاهان - رویاگونه در درخشندگی الوان یا نه - در سایه های فاخر لاکیهای صیقلی، آرام ولی قوی، در قهوه ای های خاموش و عسلی های خالص، یشمی های خنک و دارچینیدلپذیر: این دنیای پریان دوباره واقعی میشود.

در این تصادمات ناگهانی آغوشی شیرینرا جستجو کن، در دلربائی آهنگی موزون با وقار گام بردار و یا با شناب جست و خیز کن:پدیدار شدن، عقب نشینی کردن، بازگشتن. با قطعیتی آرام. تمامی مناقشات به آشتی میرسند،در مخلوطی ازهم پیمانی، همچون هم نوایان که هر قطعه از آوازی را شادمانه میخوانند،و در وجد بازی چندصدائی، شناور در نرمی یا وحشیانه آزاد، و در عین حال لنگر انداختهدر ابدیت