به گزارش گالری آنلاین به نقل از ایرنا از منابع خارجی از جمله روزنامه انگلیسی گاردین، ونگوگ 23 دسامبر 1888گوش چپ خود را برید و آن را به زنی به نام گابریله برلاتیر داد. نشانی از این زن در کتابی که اخیرا در مورد ونگوگ منتشر شده به نام «گوش ونگوگ؛ داستان واقعی» آمده است. برنادت مورفی نویسنده این کتاب نوشته است که به نوادگان برلاتیر قول داده نام او را مخفی نگه دارد.

اما بعضی روزنامه ها و نشریات هنری مانند روزنامه هنر توانسته اند با جست وجود در منابع و مدارک موجود در موسسه پاستور پاریس به نام واقعی وی پی ببرند.

همچنین مارتین بیلی در کتاب خود در مورد ونگوگ می نویسد: شناسایی این فرد نور تازه ای بر حادثه ای عجیب و غریب در حوزه هنر می تاباند که طی آن ونگوگ یک گوش خود را کامل برید.

مورفی هم در کتابش توضیح می دهد که چطور گابریله در موسسه پاستور در اوایل سال 1888 برای درمان بیماری هاری بستری بوده است. گابریله دختر یک کشاورز و ساکن نزدیک شهر آرلس استان پروانس فرانسه بوده که به دلیل ابتلا به این بیماری به موسسه پاستور در پاریس برده می شود و با دریافت تزریقی واکسن جدید ضدهاری از مرگ رهایی می یابد.

اما هزینه های درمان برای وی و خانواده اش گران تمام می شود و او در نهایت مجبور به خدمتکاری می شود.

تاکنون تصور می شد یکی از آشنایان زن ونگوگ یا شخص دیگری این گوش را دریافت کرده است، اما اکنون معلوم شده گابریله آن را در دست داشته است.

بر اساس این گزارش گابریله که در یک سال قربانی یک سگ هار و هنرمندی آشفته بوده است؛ کمی بعد ازدواج و تا سالمندی زندگی کرد؛ اما آشنایی تکان دهنده خود را با ونگوگ به مانند رازی حفظ کرد.

بیلی می گوید: اکنون می دانیم چه کسی این گوش را دریافت کرده بود و احتمالا در آینده بیشتر می توانیم در مورد این حادثه بدانیم؛ اینکه ارتباط وی با ونگوگ چه بوده و خود او کیست.

ونگوگ (1853 تا 1890) نقاش هلندی پسادریافتگر که تاثیر زیادی بر هنر نقاشی در قرن بیستم داشته ، در سال 1888 به دلیل مشکلات روحی و افسردگی شدید گوش خود را برید اما کمی بعد پلیس او را یافت و برای درمان اقدام کرد. وی در سال 1890 خودکشی کرد. سیب زمینی خورها (1885) و مجموعه تابلوهای گل های آفتابگردان (1888 به بعد) از جمله تابلوهای مشهور وی است.