به گزارش سرویس نقاشی گالری آنلاین سپتامبر دو سال گذشته گالری تیمور گرانی درب هایش را با آثار نقاش تحسین شده ی ایرانی نیکی (نیکزاد) نجومی گشود. این نمایشگاه با نقاشی های روغنی بزرگ مقیاس در گالری اصلی و آثار کاغذی در گالری پایین تر شاخص شده بود. نمایشگاه تصاویر معاصر و تاریخی دو رگه و سورئالیستی نجومی را که با تفاسیر تند و تیز سیاسی تؤام شده بود , را بررسی کرد. نجومی در سال 1942 در کرمانشاه ایران متولد شد, و سپس در سال 1981 در نیویورک مستقر شد.

نجومی ممارست خود را در بررسی فصل مشترک تاریخ شخصی اش با سیاستِ از خود بیگانگی و تغییر مکان به کار می گیرد. این آثار شامل منابع تاریخی, اجتماعی, نقد رئالیستی و انتزاع سورئالیستی می باشد. آثار او با فیگورهای انسانی چند لایه که با حیوان های ناکارآمد عجیب و غریب درگیرند, شاخص شده است, و به شکل نمایشی در برابر پس زمینه ای نامشخص و چشم اندازهای سترون در صحنه ظاهر می شود.

نه برخلاف آثار نئو راخ واقعگرای اجتماعی آلمانی, نقاشی های نجومی با هدف یک خوانش روایی ارائه شدند, اما در عوض مرموز و بی انتها هستند. در " بررسی مفتش, 2012 " جنگجویان مینیاتوری و سنتی ایرانی با مردان ملبس ناشناس در مبارزه با افسار و انقیاد یک اسب به پشت خوابیده ظاهر شدند. تولید یک صحنه که هم سیاسی است و هم حل نشده است. فیگورهای نجومی به شکل ممتدی به هم تابیده اند و در اثرهای شکسته شده با نسبت های تطابق نیافته باز بهم پیوسته اند.

یک اختلاف فضایی که در آثار تاریخی و هویتی بی ربط افزایش یافته است. این آثار بر احساساتی نامطلوب با برداشتی از واقعیت و فراهم آوردن متن در کار تأکید داشته, و در فرم قطعه بریده ها و اسکچ های هنرمند نمود یافته اند.این چشم انداز پریشان با شوخ طبعی هنرمند عینیت یافته است. هر چند طنزی تلخ.