به گزارش سرویس نقاشی گالری آنلاین پل کله یکی از غول های هنری قرن بیستم و همچنین جزء نوآوران خلاق زمان خودش است. نقاشی های بدیع, جادویی, مبتکرانه و شوخ طبعانه ی او در برابر طبقه بندی آسان مقاومت می کند. کله تقریباً در همان زمان مانند ماتیس, پیکاسو و باوهاوسی معاصر او کاندینسکی مورد توجه واقع شد. او از شمایل رادیکال در مدرنیسم اروپایی تخطی کرد. تأثیر او بر هنر آبستره می تواند در آثار رخو, میرو و بعد از آنها دیده شود. اما برای هنرمندی در قد و قامت کله چیزهای زیادی برای بررسی وجود دارد.

موفقیت پل کله در طول جنگ جهانی اول آغاز شد, زمانی که او اولین بار آثار سرهم بندی انتزاعی شخصی خود را با رنگهایی که بعدها به شاخصه های مربع های جادویی او بدل شدند, بسط داد.

مرکز نمایشگاه بر دهه ای که کله تدریس و کار خود را در مدرسه ی باوهاوس گذراند, تمرکز داشت. سرچشمه ی هنر مدرنیسم, و بوم های انتزاعی که او در آنجا تولید کرد. مانند ترکیب موزون " آتش در عصر- 1929 " که به واسطه ی آن شهرت بین الملی یافت. در دهه ی 1930 او دچار تغییرات رادیکالی شد. مهاجرت به دوسلدورف کله را از موقعیت تدریس خود توسط نازی ها منفصل کرد, چنانچه او با خانواده اش به سویس پناهنده شود. در حالی که آثار او از مجموعه ها پاک شد و برچسب هنر منحط آلمان را خورد. علی رغم آشفتگی سیاسی, ناامنی مالی و ضعف سلامتش او پرکارتر شد. بوم های کوچک و پر معنا با معانی که خود کله دسته بندی کرده غنی شده است.

" گرچه کله هنر را به مثابه فرایندی از خلاقیت خود انگیخته و رشد طبیعی دید. این دیدگاه را می توان با این تمثیل مشهور او از ترسیم متوجه شد: " انتخاب یک مسیر برای پیاده روی". به واقع کله با وسواسی خاص کار می کرد. این نمایشگاه شهرت کله را به عنوان یک خیالباف منزوی تغییر داد. آشکارسازی دقت کم نظیر و نوآوری کله با آنچه که او خلق کرد, و آن را در عموم به نمایش گذاشت." متیو گیل, موزه دار