هنرمند MARC Chagal نقاش، چاپگر و طراح چاپ روسی-فرانسوی، شاید یکی از بزرگترین ذهن های خلاق در تاریخ بشمار برود.

به گزارش گالری آنلاین، شاگال تجربیات خود از فقر و تنگدستی در دوران کودکی خود در بلاروس را در قالب هنری سرشار از احساسات و تجسمی شاعرانه از ارتباط خود با زندگی، رویا و مذهب به تصویر کشیده است.

علیرغم دوران کودکی Chagal که چندان ایده آل نبود، این هنرمند متولد بلاروس عشق عمیقی به زندگی و معنویت داشت، چیزی که می خواست آن را از طریق آثار هنری خود نشان دهد.

در اینجا به چند اثر از معروف ترین آثار او می پردازیم:

من و روستا (1911)

شاهکار Chagal در سال 1911 ماهیت خیالی سبک هنری اولیه او را به تصویر کشیده و در صحنه‌ای رویایی و در هم ریخته روستایی، ترکیبی از پیکره‌های انسان و حیوان را به نمایش می‌گذارد که ارتباط عمیق هنرمند را با دوران کودکی‌اش در روستاهای بلاروس تداعی می‌کند. رنگ‌های زنده و روشن و فضای رویایی، حسی از افسون و شگفتی را منتقل می‌کند که بازتعریف نمادین و عاطفی این نقاش را از زندگی روستایی‌اش منعکس می کند.

ویولن زن (1912)

ویولن زن با موتیف تکرارشونده در آثارش، نمادی از ملودی‌های روح‌انگیز است که جوامع کوچک یهودی در دوران کودکیش را تداعی می کند. این اثر سرشار از حافظه فرهنگی بوده و فیگور ویولن زن نماد روح شکننده و در عین حال پایدار جامعه اوست.

تولد (1915)

این تصویر حزن انگیز سرشار از یک جشن خانوادگی توام با حس نوستالژی و دلتنگی است. Chagall در پس زمینه ای از رنگ های مواج و با فیگورهایی که به ظاهر در حال حرکت هستند گرمی و صمیمیت زندگی خانوادگی را به تصویر می کشد که بر موضوع عشق و پیوند تاکید می کند.

خانه آبی (1917)

شاگال بار دیگر زادگاهش ویتبسک، بلاروس را با الهام از تجربیات خود در دوران کودکی، به عنوان سرزمینی جادویی به تصویر می کشد که در آن سورئال و واقعیت هماهنگ هستند.

پرومناد (1917-1918)

این اثر زوجی را به تصویر می‌کشد که بر فراز منظر شهری شناور بوده و جاذبه زمین و قراردادهای هنری را به چالش می کشد. "پرومناد" گواهی بر باور این هنرمند به قدرت عشق در فراتر رفتن از محدودیت های زمینی است.

سیرک (1964)

Chagall در این اثر یک سیرک را به تصویر کشیده و بوم نقاشی را با آکروبات ها، جانوران و دلقک ها پر می کند. سیرک با حسی خیرکننده و توام با ترس به غیرقابل پیش بینی بودن و شگفتی های زندگی اشاره می کند. شاگال زندگی و معنویت خود را دوست داشت، بنابراین "سیرک" برای هنرمند فرانسوی-روسی به منزله دروازه کوچکی برای ورود و درک دنیای اطراف اوست.

سقف سالن اپرای پاریس (1964)

این تصویر با مساحتی نزدیک به 2000 فوت مربع، صحنه هایی از اپراهای معروف را در کنار فیگورها و موتیف های خیالی به تصویر می کشد و فضا را به قلمروی ملکوتی هنر و موسیقی تبدیل می کند.