محمد ابراهیم جعفری هنرمند پیشکسوت حوزه هنرهای تجسمی و همسرش مریم محمدی از هنرمندان حوزه ی سینما و تلویزیون شب گذشته در ارتباط با خبر واگذاری موزه هنر های معاصر تهران به بنیاد رودکی، با خبرنگار گالری آنلاین گفتگویی داشتند که در ادامه میخوانید.

محمد ابراهیم جعفری در این گفتگو اظهار داشت : منظور از خصوصی چیست؟ یعنی چطور استفاده ای می کنند که اسم آن خصوصی می شود؟ مثلا آیا شبیه دیگر گالری های خصوصی شهر می شود؟ جایی که زمانی آن را دولت ساخته است و هرگز قرار نبوده از دست دولت خارج شود و حرفی از آن به میان نیامده است، حالا خصوصی می شود؟ آیا نباید برای من که هفتاد و پنج سال سن دارم مشخص شود و بفهمم که خصوصی شدن موزه به چه معنایی می باشد؟ مثل این است که شما مرا به مهمانی خصوصی دعوت می کنید بی آنکه بگویید چه کسانی حضور دارند؟ شام می دهند یا نه؟

میخواهم بگویم این موضوعی خصوصی نیست و همه باید از جزییات آن خبر داشته باشند، ولی مسئله ی اخیر دارای ابهام است.

جعفری در این باره که آقای ملا نوروزی بصورت ضمنی اشاره داشتند که بنیاد رودکی در نهایت زیر نظر ارشاد است، و این مسئله صرفا بخاطر مشکلات مالی رخ داده است گفت:

به ضعم عده ای اموالی که به بخش خصوصی منتقل می شوند تکلیفشان چه می شود؟ در واقع موزه از روز اول به عنوان مکان مهم ملی ساخته شده است و متعلق به ملت ایران است اگر صاحبان جدیدش افراد خوبی هم باشند باز مشخص نیست تا کی می توانند از این موزه و اموال آن نگه داری کنند و تا چه موقع برقرار خواهند بود؟ در هیچ کجای دنیا مکانی که ملی و به این اندازه مهم هست را به بخش خصوصی نمی دهند. و همین است که شکّه هستم و میخواهم بدانم قرار است چه اتفاقی بیفتد، شاید بگویم بله خوب است. اما قبل از آن باید مسئله را باز کنند و مشخص شود داستان چیست؟

هنر ایران در دنیا جایگاهی برای خود دارد، هنرمندان جهانی و مطرحی دارد و به طبع این سوال برای همه مطرح خواهد شد که آیا می شود موزه تبدیل به جایی خصوصی شود؟

حالا هر کسی اگر اثری در موزه دارد حتی کوچک، به این می اندیشد که آن اثر حتما 100 الی 200 برابر قیمتش بالا رفته است، آن وقت این آثار را به قیمت خریده شده می خواهند به یک بنیاد خصوصی بدهند؟

یا مثلا اثری که یک هنرمند آن را هدیه داده یا به قیمت پنج شش هزار تومان به موزه فروخته است را به همین سادگی به شخص دیگری بدهند؟

در واقع این مسئله از جایی آب می خورد که کسانی که خبر دار شدند سکوت کردند، همان کسانی که می دانم ذره ای به این کار راضی نیستند و در دلشان هرگز این آرزو را ندارند، همان هایی که در ارشاد و موزه از ابتدا از این جریان خبر داشتند.

جعفری در ادامه افزود : در هر حال اتفاقی که در پی این ماجرا برای ما رخ خواهد داد این است که صاحبان جدید همیشه در فکر فروش اموالشان می افتند تا از فروش به قیمت روز اثری که به قیمت خرید دستشان رسیده حذ فراوانی ببرند.

هرچند ممکن است ظاهراً به نفع هنرمند باشد، اما کار گران تر دیرتر به فروش می رود. در واقع هنرمندان به مسئله به شکل اقتصادی نگاه نمی کنند هنرمند چه شاعر، چه کسی که آواز می خواند، نقاش و غیره باشد، از آنجایی که با دید اقتصادی به اثرش نگاه کند ضرر کرده است، هنرمند از جایی دلش خوش است که می داند کاری که می کند هنر است. و با آن می تواند زندگی کند اما بدترین نوع هنر آن است که هنگام کار بیاندیشی که این چند خط چقدر می ارزد.

در ادامه مریم محمدی از هنرمندان حوزه ی سینما و تلویزیون و همسر محمد ابراهیم جعفری در رابطه با موضوع واگذاری موزه و جریان اخیر اظهار داشت :

زمزمه ی چیزی که از روز اول به گوش ما رسید چیزی غریب بود، این مکان با پول مردم ساخته شده و مکانی ملی است از پول های خزانه ی دولت ساخته شده که همان پول های مردم است و بعد اموال و آثار درون آن نیز توسط همین پول ها خریداری شده است. حالا اینکه در یک حرکت یکی از اماکن دولتی که متعلق به مردم است به این بخش خصوصی داده شود جای حرف دارد.

اینکه که هستند و چگونه هستند از اهمیت بسیار کمتری برخوردار است شاید در درجه ی دوم شخصیت آن ها مطرح شود ولی در اصل مردم صاحب موزه هستند.

زمانی که موزه به بخش خصوصی واگذار شود بعدا هرگونه دخل و تصرفی در آثار و مکان و اموال آنجا می تواند انجام شود. دائما این خبر تکذیب می شود، مدیران دوره قبل نیز تکذیب می کردند، آقای مراد خانی نیز دائماً می گوید چنین چیزی حقیقت ندارد که این خود جای فکر دارد که چرا دائم حرف آن می شود؟

در واقع موزه مال من، شما، فرزندان و همسران ماست، اما وقتی خصوصی شود می توانند حتی در آن را باز نکنند و یا هر کار دیگری انجام دهند.

در مورد مشکلات مالی مثل اینست که شما بگویید من مشکل دارم و پول ندارم و میخواهم خانه ام را تعمیر کنم، آن وقت من می گویم خانه ات را به من بده تا تعمیرش کنم، حالا آن خانه دیگر مال من است.

بنابر این بخش خصوصی اگر حسن نیت دارد و اگر بودجه خوبی دارد بیاید پولش را اینجا خرج کند و کمک کند نه این که این مکان را از تسلط موزه و مردم در بیاورد و آن را برای خودش کند.

چه کسی می تواند بر فعالیت هایشان تسلط داشته باشد و یا جلودارشان باشد؟ کما اینکه چند سال پیش حرف از فروش چند کار از آثار موزه شد، خیلی اعتراض شد و حرف های زیادی درباره آن گفته شد حالا تصور کنید مکانی خصوصی باشد دیگر هرگز خبری از آن آثار به کسی نمی رسد و بدون اینکه مردم خبردار شوند همه کار انجام خواهد شد. در واقع سرمایه ی هنگفت گنجینه ی موزه در آنجاست، آثار ایرانی و هم خارجی که بی نظیر است. اگر دولت می خواهد بفروشتشان در عوض چه می خواهد برای آثار به این ارزش بگیرد؟ پول؟ که چه شود؟ مردم می خواهند چه کنند؟ از نظر من کار درستی نیست.

تهیه و تنظیم مصاحبه: محدثه شاه بیگی

اخبار مرتبط :

موزۀ هنرهای معاصر تهران از دیروز تا امروز

فرح اصولی: با این واگذاری مخالفم چون موزه هنرهای معاصر گنجینه ملی است

آیدین آغداشلو: واگذاری موزه هنرهای معاصر یک کار توجیه نشده بی معناست

واکنش مرادخانی به شایعه واگذاری موزه هنرهای معاصر

انتقال مدیریت موزه هنرهای معاصر به بنیاد رودکی از نگاه رئیس هیات مدیره انجمن عکاسان

واکنش انجمن هنرمندان نقاش ایران نسبت به خبر واگذاری موزه هنرهای معاصر تهران

مدیرعامل بنیاد رودکی: واگذاری موزه هنرهای معاصر به بنیاد هنوز رسمی نیست

سرپرست موزه هنرهای معاصر: درخواستی برای واگذاری به بنیاد رودکی نداشته‌ایم

کمال طباطبائی، مدیر عامل انجمن تصویرگران ایران: موزه نهادی است که جنبه ی ملی دارد و نمیتوان آن را به دست بخش خصوصی سپرد

دیدگاه محمد ابراهیم جعفر و همسرش مریم محمدی در مورد واگذاری موزه هنرهای معاصر تهران به بنیاد رودکی

معاونت توسعه مدیریت و منابع واگذاری مدیریت موزه هنرهای معاصر به بنیاد رودکی را تکذیب کرد